چارچوب نظري تصمیم گیری مجدد

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
دسته بندی : وورد
نوع فایل :  word (..docx) ( قابل ويرايش و آماده پرينت )
تعداد صفحه : 43 صفحه

 قسمتی از متن word (..docx) : 
 

‏راهبرد تصمیم‏ ‏گیری مجدد
‏مقدمه:
‏ پایه اصلی راهبرد تصمیم‏ ‏گیری مجدد این است که یک فرد در کودکی خود از سوی والدین، نزدیکان و دیگر افراد یک سری پیام‏ ‏هایی دریافت کرده و در پی آن تصمیماتی گرفته‏ ‏است و به دنبال آن نمایشنامه زندگی خود را می‏ ‏نویسد. در درمان از مراجع خواسته می‏ ‏شود که به صحنه اصلی که مرتبط با شکل فعلی‏ ‏اش است برگردد و مراجع روی احساسات، رفتار، ارتباطاتی که در آن زمان داشته صحبت می‏ ‏کند و توضیح می‏ ‏دهد و درمانگر به او کمک می‏ ‏کند تا او بتواند تصمیمات جدیدی بگیرد. این راهبرد به فرد کمک می‏ ‏کند تا بتواند داستان جدیدی در مورد زندگی‏ ‏اش بنویسد. درمانگر مسئولیت انجام مراحل را به عهده می‏ ‏گیرد (تا حدی شبیه به رهبر گروه)، امّا مسئولیت انتخاب‏ ‏ها بر عهده مراجع است. (آلن،2009)
‏ باب و مری گلدینگ از این نظریه پیروی می‏ ‏کنند که وقتی شخص در مورد مشکلی گیر کرده‏ ‏است این بدان معنا است که دو بخش از شخصیت او با نیروی یکسان به دو جهت مخالف فشار وارد می‏ ‏آورند. نتیجه تنها این خواهد‏ ‏شد که شخص انرژی زیادی را صرف می‏ ‏کند ولی به هیچ‏ ‏جا نمی‏ ‏رسد، این وضعیت تنگنا نامیده می‏ ‏شود. گلدینگ نظریه‏ ‏اش را با به تصویرکشیدن تنگناها به عنوان چیزی که بین حالات مختلف من اتفاق می‏ ‏افتد، بسط و توسعه داد. در درمان برطرف‏ ‏کردن تنگناها معمولاً با روش گشتالت، معروف به « روش دو صندلی رو‏ ‏به‏ ‏روی هم » انجام می‏ ‏پذیرد. مراجع بخش‏ ‏های متضاد خودش را در صندلی‏ ‏های مختلف تصور می‏ ‏کند، سپس به نوبت خودش هریک از آن بخش‏ ‏ها می‏ ‏شود و گفت‏ ‏وگویی را به منظور حل تضاد انجام می‏ ‏دهد. در طی این روند، احساس‏ ‏های سرکوب‏ ‏شده «کودک» ممکن است اغلب به سطح بیایند. (استوارت و جونز، 1987، ترجمه دادگستر، 1386)
‏ کاربرد نظریه تحلیل تبادلی به همراه تکنیک‏ ‏های گشتالت با هدف رسیدن به قرار داد مراجع است. این روش خیلی ساده است، ابتدا از مراجعین خواسته می‏ ‏شود تا احساسشان را که تجربه می‏ ‏کنند توضیح دهند و آن‏ ‏ها را به زبان خودشان بیان‏ ‏کنند. بعد از مراجع خواسته می‏ ‏شود که شرایط مشابه آن در کودکی داشته را توضیح‏ ‏دهد. فرض این فرآیند این‏ ‏است که در شرایط پراسترس مردم راه‏ ‏های آشنای دیدن دنیا را تجربه می‏ ‏کنند و الگوهایی را که به موازات تصمیمات گذشته‏ ‏شان است را دوباره عمل می‏ ‏کنند. بعد از اینکه با صحنه نمایش اوّلیه تماس ایجاد شد، تکنیک‏ ‏های گشتالت برای بیان احساسی که در ابتدا حل نشده بودند، مورد استفاده قرار می‏ ‏گیرند. نتیجه این فرآیند درمان و رشد شخصی فرد است. اغلب مراجعین برای درک عینی شرایط اصلی و اینکه چگونه آن‏ ‏ها زندگی‏ ‏شان را به پایان رساندن « نمایشنامه اوّلیه » وفق داده‏ ‏اند، آمده اند.