مقاله در مورد لوکوربوزیه 32 ص

لینک و خرید پایین توضیحات
دسته بندی : وورد
نوع فایل :  word (..doc) ( قابل ويرايش و آماده پرينت )
تعداد صفحه : 36 صفحه

 قسمتی از متن word (..doc) : 
 

‏2
‏لوکوربوزیه
‏شرح مختصري از تاريخچه زندگي ، سبك ، تجزيه و تحليل ‏آثار وي
‏شارل ادوارد ژانره معروف به ‏لوكوربوزيه ، پدر معماري و يكي از پيشگامان معماري مدرن ، ( مدرن متعالي) ، آرشيتكت ‏، مهندس و معمار معروف سوئيسي فرانسوي ، قرن بيستم ، در 4 مي سال 1897 قدم به عرصه ‏وجود نهاد . او در دفتر دو تن از معروف ترين معماران آن دوره در اروپا، يعني اگوست ‏پره و پيتر بهرنز به مدت چند سال كار كرد و سپس به بالكان، آسياي صغير ، يونان و رم ‏سفر نمود.
‏لوكوربوزيه هنوز خيلي جوان بود ‏كه به نشر افكار انقلابي خود در باره لزوم تحول در سبك معماري پرداخت و بعد از آن ‏كه افكار خود را با ايجاد بناهايي در گوشه و كنار جهان به مرحله عمل درآورد ، شهرت ‏بين المللي يافت . و در اكثر ممالك بزرگ و كوچك جهان بناهايي از او به يادگار مانده ‏است.
‏نقش لوكوربوزيه در معماري نو مانند ‏نقش پيكاسو در نقاشي نو بود . او مانند پيكاسو زندگي درويشانه بسيار ساده اي داشت و ‏تا آخر عمر در همان آتيله محقر خود كه در جواني تاسيس كرده بود ، كار كرد. اين ‏آتليه ، اتاق كوچكي بيش نبود و شمار همكاران لوكوربوزيه هرگز از چهار يا پنج نفر ‏بيشتر نشد. گاه اتفاق افتاد كه تنگي جا سبب شود نقشه هاي اجرايي كارها در جايي ديگر ‏رسم شوند.
‏اين آرشيتكت و معمار برجسته ‏جهان در قرن بيستم پس از 68 سال زندگي روز 27 ‏اوت 1965 ‏ميلادي هنگام استحمام طبي در ‏پلاژ ” رك برون ” فرانسه غرق شد .
“‏مختصري ‏از سبك معماري لوكوربوزيه “
‏سبك معمار ‏لوكوربوزيه ، معماري مدرن متعالي است. و لي بهتر است قبلا توضيحاتي در رابطه با سبك ‏كلي معماري مدرن داده شود.
‏معماري مدرن كه ‏سبكي غالب و جهانگير در قرن ‏بيستم ميلادي بوده ، ريشه در تحولاتي دارد كه خاستگاه ‏آن شهر فلورانس در شمال ايتاليا ، در حدود چهار صد سال پيش از ظهور معماري مدرن ‏بوده است. ولي بايد توجه داشت كه معماري مدرن بصورت يك مكتب معماري با مباني نظري ‏مدون و ساختمانهاي ساخته شده بر اساس انديشه مدرن،از اواخر قرن 19 ميلادي شكل گرفت. ‏خاستگاه اين معماري در شهر شيگاگو ، و در اروپا شهرهاي پاريس ، برلين و وين بود. و ‏همچنين قابل ذكر است كه معماري مدرن ، نقطه عطفي در تاريخ معماري غرب و يا به عبارت ‏ديگر ، در تاريخ معماري جهان بود. زيرا براي اولين بار ، نگرش از سنّت و تاريخ و ‏گذشته ، بعنوان منبع الهام معماري تغيير جهت داد و آينده و پيشرفت ، بعنوان موضوع و
‏3
‏هدف اصلي معماري مطرح شد.
‏معماران و نظريه ‏پردازان مدرن سعي كردند ، معماري را با علم ، تكنولوژي و جهان در حال تحول همگون ‏سازند.
‏به هر حال اگر بخواهيم اعضاي ‏خانواده معماری مدرن را نام ببريم شامل سه دوره اصلي ، معماري مدرن اوليه ، معماري ‏مدرن متعالي و معماري مدرن متاخّر ، خواهد بود كه هر كدام از آنها نيز داراي زير ‏مجموعه هايي هستند. ولی همانطوری که قبلا اشاره شد ، سبک معماری لوکوربوزيه ، ‏معماری مدرن متعالی بود که به اختصار به شرح این نوع سبک ‏ميپردازيم.
‏معماری مدرن متعالی و يا به ‏عبارتی اوج معماری مدرن در بين دو جنگ جهانی اول و دوم ، يعنی عمدتاَ در دهه های 20 ‏و 30 ميلادی در اروپا و آمريکا مطرح بود. در دوره معماری مدرن اوليه ، کماکان ‏سبکهای تاريخ گرايی , همچون نئوکلاسيک ، رمانتيک و بالاخص التقاتی ، بعنوان سبک های ‏مهم و رايج در غرب ، حائز اهميت بودند. مانند مکتب شيگاگو ، که بعد از يک دوره ‏نسبتاَ کوتاه بيست ساله ، در مقابل سبکهای تاريخ گرايی نتوانست دوام بياورد. نهضت ‏هنر نو نيز در اروپا بلا رقيب نبود و بسياری از ساختمانهای مهم ، به سبک های مختلف ‏تاريخی در اروپا ، همچنان احداث مي شد. ولی با پايان جنگ جهانی اوِّل و نياز شديد ‏به ترميم خرابی های جنگ و توليد انبوه ساختمان ، گرايش به سمت معماری مدرن افزايش ‏يافت. لذا استفاده از تکنولوژی روز، مصالح مدرن ، پيش ساختگی ، عملکرد گرايی و دوری ‏از سبکهای پر زرق و برق تاريخی ، مورد توجه قرار گرفت .
‏در اين دوره معماری مدرن بعنوان تنها سبک مهم در غرب مطرح ‏شد و دامنه نفوذ آن بصورت يک سبک جهانی ، در اقصا نقاط گيتی گسترش ‏يافت.
‏يکی از موضوعات کليدی و بسيار مهم در ‏دوره مدرن متعالی ، مسئله صنعت ، توليدات صنعتی و تکنولوژی بود. تمامی معماران صاحب ‏نام ، در اين دوره به نوعی با مسئله تکنولوژی درگير بودند. و معماران ديگری مانند ‏والتر گروپيوس و ميس ونده رو ، که همفکر با لوکوربوزيه بودند ، سعی در قطع کردن ‏وابستگی های معماری مدرن ، به گذشته و تاريخ گرايی داشتند. و بجای آن خواهان ‏جايگزينی تکنولوژی و عملکرد ، بعنوان منبع الهام معماری شدند. و گروهی ديگر نيز ‏مانند فرانک لويد رايت و آلوار آلتو خواهان استفاده از امکانات مدرن ، برای رسيدن ‏به يک معماری همگون با طبيعت بودند.
‏الگوی ‏شهر طراحی شده لوکوربوزیه
‏لوکوربوزيه ‏شهرهای آينده را شهرهايی تجسم نمود که از آسمانخراشهای عظيم و مرتفع تشکيل شده است . ‏در هر يک از اين آسمانخراشها ی چند عملکردی ، حدود صد هزار نفر کار و زندگی ‏خواهند کرد. در اين ساختمانها ، آپارتمانهای مسکونی ، ادارات ، فروشگاه ها ، مدارس ‏، مراکز تجمع و کليه احتياجات يک محله بسيار بزرگ فراهم است. ساکنان اين مجتمع ها ، ‏از دود و سر و صدای ترافيک اتومبيل ها به دور هستند و بجای آن از آفتاب و ديد و ‏منظر زيبا استفاده ميکنند.
‏بر اساس این ‏نظریه ، دو شهر مهم در دهه پنجاه میلادی ، طراحی و اجرا شد. یکی شهر چندیگار در هند ‏بود که توسط خود لوکوربوزیه طراحی شد. البته به درخواست جواهر لعل نهرو ، نخست وزیر ‏وقت هند ، که از او خواسته بود شهری جدید با نگرش به سمت توسعه و آینده در پنجاب
‏3
‏هند طراحی کند. برای طرح این شهر که چندیگار نام گرفت ، لوکوربوزیه از جدیدترین ‏ظوابط شهر سازی و معماری مدرن که عمدتاَ خود او مسئول تبیین آنها بود ، استفاده ‏کرد.
‏یک مرکز اداری وسیع برای استقرار ‏ساختمانهای ایالتی و تعدادی محلات مسکونی در اطراف آن. بعلاوه خیابانهای عریض ، ‏پارک های وسیع و مغازه های بزرگ برای این شهر در نظر گرفته شد.
‏لوکوربوزیه خود چند ساختمان مهم ایالتی، از جمله ساختمانهای ‏پارلمان و ساختمان دادگاه عالی را با بتن نمایان طراحی کرد. این شهر از سال 1952 ‏آغاز شد.
‏دومین شهری که توسط عقاید ‏لوکوربوزیه طراحی شد ، شهر برازیلیا ، پایتخت برزیل بود که توسط لوچیو کوستا و ‏اسکار نیمایر در سال 1957 طراحی شد. نمایر خود با لوکوربوزیه ، در طراحی ساختمان ‏وزارت آموزش و پرورش برزیل در سال 1936 همکاری کرده بود.
‏همچنین ساختمان طراحی شده توسط نورمن ‏فاستر ، معمار سبک های-تک ، بنام برج هزاره توکیو 1989 در ساحل شهر توکیو را میتوان ‏نمونه کاملی از برج های چند منظوره نظریه لوکوربوزیه تلقی ‏کرد.
‏لوکوربوزیه عقاید مطرح شده خود ‏در مورد معماری مدرن را ، در طرح ویلا ساووا ، در پو آسی در شمال پاریس ( 30-1928 ) ‏به نمایش گذارد. وی تکنولوژی بعنوان منبع الهام معماری مدرن و پنج اصل ساختمان مدرن ‏را بصورتی هنرمندانه و شاعرانه و با توجه به عقیده قبلی خود که ” خانه بعنوان ‏ماشینی برای زندگی میباشد ” را در این ماشین زیستی پیاده کرد. عملکرد این ساختمان ، ‏که همچون ماشینی بی آلایش ، در وسط و مسلط بر محیط اطراف قرار گرفته ، فراهم نمودن ‏شرایط آسایش برای انسان است.
‏ویلا ساووا ، ‏در پو آسی در شمال پاریس ( 31-1928 )
” ‏شرح ‏آثار لوکوربوزیه “
‏طرحها و پروژه های ‏لوکوربوزیه در بسیاری از کشورها به اجرا در آمد . ولی بیشترین کارهای او در فرانسه ‏و هندوستان بود که به اختصار به قسمتی از آثار او پرداخته و سعی شده است آثار ‏لوکوربوزیه به ترتیب تاریخ اجرای پروژه توضیح داده شود که در ذیل به 30 آثار وی با ‏عکسهای مربوطه ، میپردازیم.
‏با توجه به ‏تاریخ شروع اولین پروژه ایشان ، شاید بتوان گفت که وی جزو یکی از فعالترین معماران ‏در عرصه معماری بوده است. چرا که پروژه خانه دم اینو را در سال 1914 و درست در17 ‏سالگی، طراحی و اجرا کرده است.
1) ‏پروژه ‏خانه دم اینو ‏–‏ فرانسه ( 1914 )
‏فرم کلّی ‏این پروژه بصورت مستطیل بوده و کاربرد ستونهای بتنی ، برای نگهداری سقف و کف بدون ‏اتَکا به دیوارهای باربر را بصورت کامل نشان میدهد‏.
    ‏لوکوربوزیه (‏۲۷‏ آگوست ‏۱۹۶۵‏–‏۶‏ اکتبر ‏۱۸۸۷)‏، اسم مستعار چارلز ‏ادوارد ژان نرت گریس است. او یک معمار معروف بود که با سبکی که امروزه سبک بین ‏المللی نامیده می شود به همراهی لودویگ میس واندر روهه، والتر گروپیوس و تئو وان ‏داربورگ کار می کرد. او همچنین در طراحی مبلمان دستی داشت.
‏4
    ‏لوکوربوزیه در لشودفوند (La Chaux-de-Fonds)‏، شهر کوچکی در ‏شمال غربی سوئیس، در نزدیکی مرز فرانسه‏ ‏متولد شد. لوکوربوزیه علاقه ی زیادی به ‏هنرهای بصری داشت و نزد شخصی به نام چارلز لپلاتنیه، که معلم یک مدرسه ی هنرهای ‏زیبای محلی بود و خود در بوداپست و پاریس درس خوانده بود، به آموختن مبانی هنر ‏پرداخت.
    ‏اولین خانه هایی که او طراحی کرد در لشودفوند و متعلق به خود ‏وی بودند، مانند ویلا فالت (Villa Fallet) ‏ویلا شوآب (Villa Schwob) ‏و ویلا ژان نرت (‏این خانه ی آخر را برای پدر و مادرش ساخته بود). این خانه ها یادآور سبک معماری ‏رایج، منطبق بر طبیعت کوه های بومی در آن منطقه، یعنی رشته کوههای آلپ‏ ‏بودند.
    ‏لوکوربوزیه‏ ‏همیشه برای فرار از محدودیت های حاکم در شهرش، به ‏دورتا دور اروپا سفر می کرد. در حدود سال ‏۱۹۰۷‏به ‏پاریس ‏رفت. در آنجا در دفتر یک فرانسوی پیشگام تولید بتن تقویت شده، به نام آگوست پرت (August Perret ) ‏کار پیدا کرد. بین اکتبر ‏۱۹۱۰‏و مارس ‏۱۹۱۱‏برای پیتر بیرنس‏–‏معمار و ‏طراح معروف آن زمان‏–‏در نزدیکی برلین کار کرد و در آنجا با لودویگ میس واندر روهه ی ‏جوان ملاقات کرد. در آن موقع می توانست آلمانی را بسیار روان و سلیس صحبت کند. هر ‏دوی این تجربه ها تأثیرات زیادی بر زندگی شغلی او در آینده گذاشتند.
    ‏لوکوربوزیه، در اواخر سال ‏۱۹۱۱‏ به کشورهای ‏بالکان ‏رفت و از ‏یونان ‏و ‏ترکیه ‏نیز دیدن کرد. دفترچه ای از اسکیس های او در این مسافرت، حاوی طرح هایی از معبد ‏پارتنون، به خوبی اثبات کننده ی تأثیرات ارائه شده در کار بعدی او به نام ورس اون ‏آرکیتکچر (Vers Une Architecture) ‏در سال ‏۱۹۲۳‏ بود.
‏او در سال ‏۱۹۱۶‏و در سن ‏۲۹ ‏سالگی برای همیشه به پاریس نقل مکان کرد و در سال ‏۱۹۲۰‏، لقب ‏لوکوربوزیه ‏را که اسم ‏پدربزرگ مادری اش ‏بود به ‏عنوان اسم مستعار خود انتخاب کرد.
    ‏لوکوربوزیه در طرح های خود بسیار تحت تأثیر فضای کلی شهری و ‏سیستم شهرنشینی منطقه به منطقه بود که به کارش جذابیت بالایی می بخشید. او همچنین ‏عضو انجمن بین المللی معماران مدرن شد.
    ‏او یکی از اولین کسانی بود که در ‏زمان خود تأثیر ماشین را، انباشتگی انسان ها بیان کرد! او این مطلب را چنین توضیح ‏می داد که در آینده، شهرها حاوی آپارتمانها و ساختمان های بزرگی خواهند شد که هر ‏کدام به طور مجزا، گویی در کنار بقیه پارک شده اند. تئوری ها و طرح های لوکوربوزیه ‏خصوصا توسط صنف ساختمان سازان کاملا مورد قبول قرار می گرفت، چنان که لوکوربوزیه می ‏گفت: ‏به طور قانونی تمام ساختمان ها ‏باید سفید باشند. ‏و دیگر معماران ‏از این گفته پیروی می کردند و از هر گونه تزئینی به شدت انتقاد می کردند. ‏لوکوربوزیه از ترکیب های بزرگ منظم در شهرها همواره با عبارت های خسته کننده و ‏ناهماهنگ با افراد پیاده در شهر، یاد می کرد. پلان شهری برزیل نیز بر همین ایده های ‏او بنا شده بود.