مقاله در مورد رابعه بنت كعب قديمي ترين شاعر زن 7 ص

لینک و خرید پایین توضیحات
دسته بندی : وورد
نوع فایل :  word (..doc) ( قابل ويرايش و آماده پرينت )
تعداد صفحه : 7 صفحه

 قسمتی از متن word (..doc) : 
 

‏1
‏قديمي ترين شاعر زن ايراني
‏3
‏رابعه بنت كعب قديمي ترين شاعر زن
‏حضور زنان در تاريخ ادبيات هم همچون ديگر علوم ‏كمرنگ و نامحسوس بوده و به ندرت در تاريخ و گذشته آن نامي از زنان به‏ ‏عنوان بنيانگذار يك سبك يا مكتبي خاص برده شده است كه دليل آن به علت ‏جامعه مردسالارانه و تعصبات مردانه چندان دور از ذهن نبوده است و حضور ‏زنان در ادبيات و شعر هم كمرنگ بوده و به ندرت مي توان در كتب قديمي و ‏تذكره ها نامي از زنان شاعر و اديب را مشاهده كرد. قديمي ترين شاعره كه در ‏كتب از او نام برده شده، رابعه بنت كعب است كه متاسفانه در تمامي كتاب ها ‏تعريف از او از چند خط نيز تجاوز نكرده است.
‏شايد به علت همين باورهاي ‏سخت آن زمان كه بسياري از كارها و اعمال براي زنان ناشايست مي دانستند، ‏سرودن شعر و ابراز احساسات در قالب كلمات نيز در آن زمان كاري ناشايست و ‏ناپسند بوده يا شايد زنان حق تحصيل يا خواندن و نوشتن نداشتند يا اگر خوش ‏بينانه به اين موضوع نگاه كنيم كه شايد زناني شاعر بوده اند ولي به علت جو ‏مردسالار آن زمان در كتاب هاي تذكره نامي از آنها برده نشده است. 
   ‏اولين ‏شاعره زبان دري كه در تذكره ها از او نام برده شده است، رابعه بنت كعب ‏قزداري است كه هم عصر شاعر و استاد شهير زبان فارسي رودكي بود و در نيمه ‏اول قرن چهارم در بلخ حيات داشت. پدر او كه شخص فاضل و محترمي بود، در‏ ‏دوره سلطنت سامانيان در سيستان، بست، قندهار و بلخ حكومت مي كرد. از تاريخ ‏تولد رابعه اطلاعي در دست نيست; ولي پاره اي از حيات او معلوم است.
 
‏3
‏اين ‏دختر دانشمند در اثر توجه پدر توانست تعليمات خوبي را كسب كند و در زبان ‏دري معلومات وسيعي حاصل كرد و چون ذوق شاعري داشت، شروع به سرودن اشعار ‏شيرين كرد. عشقي كه رابعه نسبت به يكي از غلامان برادر خود در دل مي ‏پردازد، بر سوز و شور اشعارش افزوده و آن را به پايه تكامل رسانيد. چون ‏محبوب او غلامي بيش نبود و بنا بر آداب و رسوم آن دوران، رابعه نمي توانست ‏اميدي به ازدواج با آن غلام داشته باشد، از زندگي و سعادت به كلي نااميد ‏بوده، يگانه تسلي خاطر حزين او سرودن اشعار بود، كه در آن احساسات سوزان و ‏هيجان روحي خود را بيان مي كرد.
‏حارث، برادر رابعه كه بعد از ‏مرگ پدر، حاكم بلخ شده بود، توسط يكي از غلامان خود كه صندوقچه بكتاش را‏ ‏دزديده، به جاي جواهرات و طلا در آن اشعار مملو از عشق و سوز و گداز رابعه ‏را يافته و از اين عشق آگاهي يافته، باوجود پاكي آن بر خواهر خود آشفته، ‏حكم به قتل او داد و رابعه درسنين جواني، با دل پر آرمان با دنيايي كه از ‏آن جز غم و ناكامي نصيبي نداشت، وداع كرد. اگر چه جز تعداد بسيار محدود ‏چيزي از اشعار رابعه باقي نمانده ولي آن چيزي كه در دست است بر لياقت و ‏ذوق ظريف او دلالت مي كند و ثابت مي سازد كه شيخ عطار و جامي در تمجيدي كه‏ ‏از اوكرده اند، مبالغه نكرده اند.
‏نمونه اي از اشعاررابعه : 
‏عشق او بازاند آوردم به بند‏
‏كوشش بسيار نامد سودمند 
‏عشق دريايي كرانه ناپديد 
‏كي توان كرد شنا، اي هوشمند ؟
‏4
‏عشق را خواهي كه برپايان بري
 ‏بس كه بپسنديد بايد ناپسند 
‏زشت بايد ديد و انگاريد خوب 
‏زهر بايد خورد و انگاريد قند 
‏توسني كردم، ندانستم همي
‏كز كشيدن تنگ تر گردد كمند 
‏با ‏اين وجود، در دست داشتن همين تعداد كم اشعار، بازگو كننده قدرت كلام و ‏قريحه شاعرانه رابعه است و اين كه با درك وضع موجود و موقعيت اجتماعي زنان ‏در آن دوران (به گونه اي كه به خاطر عشق حكم به قتل او مي دهند) تمامي ‏اشعار گواهي از ديد باز و نگاه روشن وي به پيرامونش دارد. 
‏هرچند ‏كه جاي بسي تاسف است كه تعداد اشعار او چندان قابل ملاحظه نيست و تعداد ‏آنها انگشت شمار است و اين كه در تمام كتب تاريخي كه نام او آمده چيز ‏زيادي از زندگي او در دست نيست ولي همين كافي است كه پس ازطي اين همه قرن،‏ ‏نام او توانسته جايگاه ثابتي را در كتاب هاي تاريخ ادبيات به عنوان اولين ‏زن شاعركسب كند.