تحقیق چگونگی آشنایی با خطوط میخی و مهر 36 ص ( ورد)

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
دسته بندی : وورد
نوع فایل :  word (..doc) ( قابل ويرايش و آماده پرينت )
تعداد صفحه : 36 صفحه

 قسمتی از متن word (..doc) : 
 

‏هدیه به آستان ایران زمین، ‏میهن سربلندم
‏در این بخش من از چگونگی آشنایی با خطوط میخی و مهر مورد ‏گفتگو آغاز می کنم.
‏داستان این گونه آغاز شد که ‏۳‏ سال پیش من نخستین بار در کتاب ‏تاریخ ایران نوشته ی ژنرال سرپرسی سلیکس در برگه ی ‏۱۲۵‏ در آغاز یک بخش ( فصل ) از ‏کتاب نمایی (طرحی) از یک مهر باستانی را دیدم و آن را در برگه ای برای خود کشیده و ‏نگه داشتم.
‏زیر این نما نوشته شده بود ” یک سوار مُدی (مادی) از کتاب کلت ‏ومیترا”
‏من در آن زمان هنوز اندوخته ای چندانی از زبان های باستانی نداشته ‏و چون تنها سر چشمه ی من کتابخانه ای کوچکی در نزدیکی خانه ی ما بود به ناچار بایست ‏همه ی کتاب هایی که در این کتابخانه دریاره ی ایران باستان بود را وارسی می کردم تا ‏شاید در هرکدام ردپایی از گذشته ی ایرانم بیابم.
‏چند سال کار من همین بود و بیش ‏از ‏۸۰‏ کتاب که درباره ایران باستان بود را از دیدهای گوناگون وارسی کرده و مطالب ‏جالبی را یافتم.( گاه یک کتاب را ده ها بار بررسی می کردم.)
‏در این کتاب هم در آغاز هر بخش نمایی وابسته به نوشتار آورده بود ‏ولی بسیار آشکار بود که این کتاب بسیار قدیمی(نوشته ی کتاب از یک اروپایی ایران ‏دوست در سده های گذشته بود که شاید چندان نوشته هایش به روز نبود) و سرچشمه ای در ‏خور و مناسب نبود.
‏اما نماهای این کتاب در آن زمان برای من ارزش زیادی داشت چون ‏یکی از کتاب های نمادار در دسترسم بود.
‏پیش از این کتاب، درباره ی مهر کورش از انشان ( همان یدا در پارسی ‏باستان)(پدر بزرگ کورش بزرگ) و مهر شهبانو ارتاپاوَ (به نوشته ی ماری کخ ارتبمه که ‏البته اشتباه است، در گفتار گل نوشته ی شهبانوی پارسه به آن پرداخته ام.) چیزهایی ‏خوانده بودم و می دانستم این دو به هم خیلی شبیه است و نمایی نه چندان خوب از مهر
‏کورش را در دست داشتم البته بدون برگردان نوشته ی مهر.
‏زمانی دراز گذشت (‏۳‏ سال) و من از زبان خوزی (ایلامی) دانسته هایی ‏اندوخته و هر روز بیشتربا این زبان آشنا می شدم.
( ‏در همین جا بایسته است که ‏یادآوری کنم یکی دیگر از کارهایی که اروپاییان گرامی!! در مورد تاریخ و فرهنگ ایران ‏انجام داده اند این است که فرهنگ بسیار شکوفایی که در هزاره های پیش از گاهشماری ‏ترسایی در شوش وجود داشت که تا پس از اسلام هم ردپای آن هست، را برپایه ی کتاب ‏تورات کتاب مقدس یهود و زبان سامی ها عیلام نام نهادند و زبان این مردمان را نیز ‏عیلامی نامیدند – این نام را این روزها بر پایه ی زبان های آریایی ایلامی می نویسند – ‏ولی نخست اینکه ما ایرانیان هیچ دلیلی برای پیروی از آنها نداریم و همچنین این ‏درحالی است که در نوشته های مورخ های اسلامی ما از زبانی متفاوت از پارسی و عربی در ‏همان منطقه ی شوش که با نام خوزی نامیده شده آشناییم. و از سویی دیگر حتا امروزه آن ‏ناحیه خوزستان ‏–‏ سرزمین خوزی ها
‏–‏ نامیده می شود.
‏و از همه مهمتر این ناحیه در ‏سنگ نوشته های هخامنشی ” اووجه یا هووجه ” نامیده می شود که همان “هوژ یا خوز” را ‏می رساند پس زبان و فرهنگ این مردم را از این پس خوزی می نامم.)  
‏نخستین منبعی که از زبان خوزی داشتم کتابی دربرگیرنده ی کتیبه های ‏چغازنبیل با برگردان و توضیحی مناسب بود و آن زمان این کتاب برای من خیلی مبهم بود ‏و ضمنا مهم برای من نوشته های هخامنشی بود نه دوران های دیگر. پس با کوششی شبانه ‏روزی سعی در مقایسه این نوشته ها با سنگ نوشته های هخامنشی کردم واین گام بلند من ‏برای آشنایی با زبان خوزی(ایلامی) هخامنشی بود(‏۱‏ سال طول کشید) و در این مدت تمام ‏۱۵۰ ‏و چند نشانه ی این زبان را فرا گرفتم.
‏در این مدت من تنها توانسته بودم ‏۲ ‏بار از کتابخانه ی بزرگ آستان قدس استقاده کنم که روی هم ‏۴‏ روز و نزدیک به ‏۶۰‏ ساعت ‏در این کتابخانه بسر بردم ولی این کتابخانه هم چندان دراین باره کتاب نداشت و ‏آنگونه که می پنداشتم نبود.