تحقیق چای نام یک گیاه و نوشیدنی ساخته شده از این گیاه است ( ورد)

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
دسته بندی : وورد
نوع فایل :  word (..docx) ( قابل ويرايش و آماده پرينت )
تعداد صفحه : 11 صفحه

 قسمتی از متن word (..docx) : 
 

‏چای‏ نام یک گیاه و نوشیدنی ساخته شده از این گیاه است.
‏چای واژه‌ای است ‏چینی ‏که در ‏چین ‏و شمال ‏هندوستان ‏به کار می‌رود و تقریباً با همان تلفظ وارد زبان ‏فارسی ‏شده‌است.
‏نام این گیاه در گویش چینی جنوبی ‏چای‏ و در گویش چینی شمالی به صورت ‏تِی‏ تلفظ می‌شد و هردو تلفظی از یک واژه یگانه در چینی قدیم هستند. مردم اروپای غربی نام این گیاه را از چینیان شمالی و مردم خاورمیانه و شمال آفریقا نام آن را از چینیان جنوبی آموختند.
‏نوشیدنی ‏چای با ‏دم کردن ‏برگها، جوانه‌ها یا شاخه‌های فرآوری شده بوته چای گونه Camellia sinensis ‏به مدت چند دقیقه درآب داغ درست می‌شود. فرآوری آن می‌تواند شامل ‏اکسیداسیون‏، حرارت دهی، خشکسازی و افزودن گیاهان، گلها، چاشنیها و میوه‌های دیگر به آن باشد.
‏ای یک منبع طبیعی از ‏کافئین‏، ‏تئوفیلین‏، ‏تیانین ‏و ‏آنتی اکسیدان‌ها ‏است، اما تقریباً بدون چربی، ‏کربوهیدرات‌ها‏، یا ‏پروتئین. ‏آن دارای طعمی مطلوب است که کمی تلخ و گس می‌باشد
‏فرآوری و طبقه بندی
‏انواع چای براساس نوع فرآوری خود قابل تمایز هستند. برگهای بوته گیاه چای، اگربه سرعت پس از چیده شدن، خشک نشوند، پلاسیده و ‏اکسیده ‏می‌شوند. این فرآیند مشابه با تبدیل جو به ‏مالت ‏است، که درآن ‏نشاسته ‏به انواع ‏شکر ‏تبدیل می‌شود؛ برگ‌های آن به سرعت تیره می‌شوند، و ‏سبزینه ‏آن تخریب شده و مواد ‏جوهرمازو ‏درآن آزاد می‌شود. گام بعدی در فرآوری، متوقف ساختن روند
‏اکسیداسیون ‏در مرحله‌ای ازپیش‌تعیین‌شده و از طریق زدودن آب برگ‌ها با حرارت دادن آنها می‌باشد.
‏اصطلاح «تخمیر» (احتمالاً به وسیله پرورش‌دهندگان ‏انگور) ‏برای تشریح این فرآیند بکار برده شده، و حتی در مواردی که هیچ‌گونه تخمیر واقعی (یعنی این فرآیند با ‏مخمر ‏انجام نگرفته و ‏اتانول ‏هم تولید نشود) صورت نگرفته باشد، استعمال شده‌است. اما بدون کنترل دقیق رطوبت و دما، ‏قارچ‌ها ‏بروی سطح چای رشد می‌کنند. قارچ‌ها سبب تخمیر واقعی در چای می‌شوند که سبب آلودگی چای با مواد سمی و ‏سرطان‌زا ‏گشته، که در نتیجه آن چای را باید دور ریخت.
‏ازلحاظ سنتی، چای بر اساس درجه و دوره تخمیر شدن (اکسیداسیون) برگ‌ها، به گروه‌های زیر طبقه بندی می‌شود:
‏چای سفید: ‏برگ‌های تازه (جوانه‌ها) که تحت عمل اکسیداسیون قرار نگرفته‌اند؛ شکوفه‌های چای را برای جلوگیری از تشکیل ‏سبزینه (‏کلروفیل) از نور خورشید می‌توان دور نگه داشت. چای سفید نسبت به دیگر انواع چای در مقادیر کمتری تولید می‌شود و می‌تواند از همان نوع چای که با روش‌های دیگر تولید شده ازلحاظ قیمت نسبتاً گران‌تر تمام شود. این نوع چای در کشورهای دیگر به غیر از چین، کمتر شناخته شده‌است، اگرچه این شناخت با عرضه چای سفید به شکل کیسه‌ای، و نیز چای سفید سرد و فوری، بیشتر شده‌است.
‏چای سبز: ‏فرآیند اکسیداسیون پس از گذشت زمان اندکی از طریق حرارت یا با ‏بخار ‏که یک روش سنتی ژاپنی است یا به وسیله بو دادن آن در تابه‌های داغ، به عنوان یک روش سنتی چینی متوقف می‌شود. برگ‌های چای را می‌توان به شکل برگ‌های جداگانه یا تبدیل شده به حبه که برای تولید چای باروتی استفاده می‌شود، برای خشک کردن کنارگذاشت. فرآیند اخیر، زمان‌بر بوده و به عنوان نمونه تنها برای چای‌های زرین
(pekoe) ‏با کیفیت بالا استفاده می‌شود. چای یک یا دو روز پس از چیدن، فرآوری می‌شود.
‏چای ‏اولانگ (Oollong): ‏عمل اکسیداسیون در حد فاصل بین استانداردهای زمانی مربوط به چای سبز و چای سیاه متوقف می‌شود. فرآیند اکسیداسیون دو تا سه روز به طول خواهد انجامید.
‏چای قرمز: ‏می‌گذارند برگ‌های چای بطور کامل اکسیده شود. چای سیاه در بیشتر نقاط جنوب آسیا (هند، سریلانکا، بنگلادش، پاکستان و غیره)، و نیز درقرن اخیر دربسیاری از کشورهای آفریقائی از جمله کنیا، بروندی، روآندا، مالاوی و زیمبابوه متداول بوده‌است. ترجمه لغت به لغت عبارت «چای قرمز» را در زبان چینی، می‌توان برای عاشقان چای بکار برد. چینی‌ها آن را «چای سرخ» ‏می‌نامند زیرا رنگ مایع دم کرده آن سرخ است. غربی‌ها هم آن را «چای سیاه» ‏می‌گویند چون برگ‌های چایی که معمولاً دم می‌کنند به رنگ مشکی است. اما چای قرمز به Rooibos ‏نیز اشاره می‌کند، که یک ماده دم‌کردنی گیاهی tisane ‏رایج در ‏آفریقای جنوبی ‏محسوب می‌شود. فرآیند اکسیداسیون از حدود دو هفته تا یک ماه طول خواهد کشید. چای سیاه در طبقه‌بندی دیگر به عنوان چای «ناب» یا CTC (‏خرد، پخش و به هم پیچیده، روش تولیدی که درسال‏۱۹۳۲‏ابداع شده‌است) مطرح می‌شود. ‏چای‌های سیاه غیر مخلوط نیز از طریق مکان، زمان و فصل (اول، دوم، یا پاییز) تولید خود شناخته می‌شوند. چای‌های ناب و
CTC ‏طبق کیفیت برگ پس از تولید و بر اساس سیستم Orange Pekoe ‏نیز درجه‌بندی می‌شوند.
‏پوئر (Pu-erh): (‏در ‏فلات کانتون ‏چین به عنوان پولی (polee) ‏نیز خوانده می‌شود)، دو نوع از این چای وجود دارد، «خام» و «رسیده». نوع خام یا سبز آن را می‌توان بلافاصله مصرف نمود یا گذاشت تا رسیده‌تر شود. طی فرآیند رسیدن گیاه چای، چای متحمل عملیات تخمیر ثانویه و میکروبی (باکتریایی) می‌شود. پوئر رسیده از از برگ سبز چای ساخته می‌شود که بطور مصنوعی اکسیده می‌شود تا به طعم فرآیند رسیدن طبیعی خود نزدیک شود. این عمل تحت فرآیند مشابهی کنترل می‌شود تا آنها را با هم ترکیب نماید که در آن هم رطوبت و هم دمای چای بطور دقیقی تحت نظارت قرار می‌گیرد. هردو نوع ‏چای پوئر معمولاً به اشکال مختلفی متراکم می‌شوند ازجمله قالبی، قرص‌مانند، کاسه‌ای شکل یا قارچ‌مانند. درحالی که بیشتر انواع چای درهمان سال اول تولید خود، مصرف می‌شوند، اما چای پوئر را برای بهبود طعم آن می‌توان دِیرتر مصرف کرد و نوع خامش را بین ‏۳۰‏ تا‏۵۰‏ سال و نمونه رسیده اش را بین‏۱۰‏ تا ‏۱۵‏سال نگهداری نمود، اگرچه کارشناسان و طرفداران آن درمورد دوره زمانی بهینه توقف فرآیند رسیده شدن چای با هم اختلاف دارند. بیشتر اوقات، پوئر را برای مدت 5 دقیقه درآب جوش خیس می‌کنند. علاوه براین، برخی از ساکنان ‏تبت ‏از پوئر را با کره ‏گاو کوهاندار تبتی (yak)‏، شکر و نمک می‌جوشانند و ‏چای کره گاوی ‏که بسیار مقوی هم هست را تهِیه می‌کنند. چای‌هایی که همچون پوئر و لیوبائو Liu bao ‏بر روی آنها اکسیداسیون ثانویه واقع می‌شود، در چین به عنوان چای سیاه شناخته می‌شوند. این را نباید با اصطلاح انگلیسی چای سیاه اشتباه گرفت که درچین به آن چای قرمز می‌گویند