تحقیق جمعیت خانواده 24 ص ( ورد)

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
دسته بندی : وورد
نوع فایل :  word (..doc) ( قابل ويرايش و آماده پرينت )
تعداد صفحه : 19 صفحه

 قسمتی از متن word (..doc) : 
 

‏مقدمه:
‏جستجوي حد متناسب جمعيت براي هر جامعه‏‌‏اي با توجه به شرايط اقتصادي- اجتماعي و فرهنگي حاكم بر آن، پژوهشگران و متخصصان مسايل جمعيتي را ياري مي‏‌‏كند تا به سوي شناخت واقعيت‏‌‏هاي جامعه خود گام بردارند. امّا اين حركت به دنبال خود سياست‏‌‏ها و خط‏‌‏مشي‏‌‏هاي معيني را مي‏‌‏طلبد تا به يافته‏‌‏ها و نظرات اصولي و علمي، جامعه عمل بپوشاند، زيرا شناخت مسئله و مشكل اجتماعي يا جمعيتي هر چند كه بسيار مهم تلقي مي‏‌‏وشد. اما مهمتر از آن نحوة عمل مردم و نهادهاي تنظيم كننده رفتار اجتماعي است كه در مورد اخير، به ويژه دولتها نقش حساس‏‌‏تري برعهده دارند.
‏تعريف سياست‏‌‏هاي جمعيتي:
‏سياست‏‌‏ جمعيتي مجموعه‏‌‏اي از اصول و تدابير و تصميمات مدون مي‏‌‏باشد كه در ارتباط با حل مسائل جمعيت توسط دولت براي هماهنگ و ايجاد تعادل بين عوامل جمعيتي از يك سو و عوامل اجتماعي، اقتصادي و فرهنگي از سوي ديگر در جهت رسيدن به اهداف خاص رفاه عمومي جامعه اتخاذ مي‏‌‏گردد.
‏مسائل جمعيتي ان دسته اموري هستند كه از حالت تعادل و هماهنگي با ساير امور در مجموعه خود خارج شده و به صورت ناهمساز و پيچيده درآمده، به وطريكه جمعيت ‏كه يك واقيعيت طبيعي است، به صورت يك معضل و مشكل بروز پيدا مي‏‌‏كند بنابراين، مسائل جمعيتي امور ناهمساز وپيچيده‏‌‏اي هستند كه به كمك تدابير وسياست هاي جمعيتي در مجموعه كلي بايد هماهنگ و همساز گردند تا به صورت مشكلات اقتصادي واجتماعي بروز پيدا نكند. براي جلوگيري از يك چنين مشكلاتي نياز به برنامه‏‌‏ريزي وس ياست‏‌‏گذاري جمعيتي است.
‏از يك ديدگاه سياست‏‌‏هاي جمعيتي را به دو دسته تقسيم مي‏‌‏كنند : سياست‏‌‏هاي جمعيت خرد و سياست‏‌‏هاي جمعيت كلان.
‏سياست‏‌‏هاي جمعيتي خرد
‏منظور از سياست‏‌‏هاي جمعيتي خرد ‏«‏مجموعة اصول و تدابير و تصميمات مدون جمعيتي است كه از سوي دولت در كشوري اتخاذ مي‏‌‏شود و حدود فعاليتهاي او را ‏در ‏رابطه با مسايل جمعيتي‏ و يا اموري كه نتايج جمعيتي دارن‏د تعيين مي‏‌‏كند.‏»‏ (تقوي، 1377،45). سياست‏‌‏هاي خرد يا همان سياست‏‌‏هايي كه توسط دولت‏‌‏ها اتخاذ مي‏‌‏شود نيز بر دو گونه است:
‏1: ‏سياست‏‌‏هاي مستقيم:‏ سياس‏ت هاي مستقيم مجموعة اصول و‏ ‏تدابيري كه توسط دولتها اتخاذ مي‏‌‏گردند و بطور ب‏ي‏‌‏واسطه ومستقيم درباره حدود و فع‏اليتهاي جمعيتي افراد يك جامعه است مانند سياستهاي كنترل مواليد در يك كشور.
‏2‏: سياست‏‌‏هاي غيرمستقيم :‏ سياست‏‌‏هاي غيرمستقيم مجموعة اصول و تدابيري‏‌‏اند كه توسط دولتها اتخاذ مي‏‌‏گردند هرچند كه بطور مستقيم دربارة فعاليتهاي جمعيتي نيست اما نتايج جمعيتي دارند بعنوان مثال سياست‏‌‏هاي دولت براي بالا بردن سطح رفاه مردم، يا بالا بردن سطح سواد و آموزش زنان و… هر چند سياست‏‌‏هاي برشمرده ظاهراً دربارة مسائل جمعيتي نيست اما اين سياست‏‌‏ها باعث كاهش مواليد در يك جامعه مي‏‌‏شود.
‏نمونه‏‌‏اي از سياستهاي خرد كه دولت‏‌‏ها مي‏‌‏توانند اتخاذ نمايند:
‏1. دولتها مي‏‌‏توانند از طريق شبكه ارتباطات جمعي و فرآيندآموزشي، چه رسمي (نظام مدرسه) و يا غيررسمي (آموزش بزرگسالان) مردم را به داشتن خانواده‏‌‏هاي كوچكتر تشويق كنند.
‏2. دولتها مي‏‌‏توانند به منظور ترويج الگوهاي رفتاري جمعيتي مطلوب و نيز به منظور تامين خدمات بهداشتي و جلوگيري از باروري برنامه‏‌‏هاي تنظيم خانواده را به مرحله اجرا درآوردند. در حال حاضر چنين برنامه‏‌‏هايي، چه به طور رسمي با حمايت دولت و چه به طور غيررسمي توسط خود مردم، در 60 كشور جهان سوم، كه تقريباً‏ 87 درصد جمعيت ك‏شورهاي كمتر ‏توسعه يافته را در برمي‏‌‏گيرد اجرا‏ مي‏‌‏شود. امروزه فقط تعدادي معدو‏دي از كشورهاي بزرگ مانند برزيل، برمه، اتيوپي و پرو فاقد برنامه‏‌‏هاي تنظيم خانواده هستند.
‏3. دولتها مي‏‌‏توانند در زمينه داشتن بچه آگاهانه مشوق و محدوديت اقتصادي ايجاد كنند؛ براي مثال، از طريق قطع يا كاهش مرخصي زايمان، كاهش، قطع و يا تحمل مجازاتهاي مالي براي داشتن بچه بيش از تعدادي معين، برقراري بيمه تامين اجتماعي سالمندان و قوانين حداقل سن كار كودكان، افزايش شهريه مدارس و قطع كمكهاي زياد دولتي براي آموزش متوسطه و عالي و بالاخره كمك كردن به خانواده‏‌‏هاي كوچكتر از طريق پرداختهاي مستقيم مالي. سنگاپور، هند، كره، تايوان و چين در حال حاضر مشغول تجربه اين امر اجتماعي‏‌‏اند كه از طريق اعمال سياستهاي تشويقي و تحديدهاي پرجمعيت مساكن كمياب عمومي را واگذار مي‏‌‏كند. علاوه بر اين، كمك هزينه زايمان را تا حداكثر دو بچه محدود كرده، حق الزحمه زايمان را برمبناي تعداد اطفال ‏قرار داده و معافيتهاي مالياتي ‏را از 5 بچه به 3 بچه كاهش داده است. در هند، در يك موسسه چايكاري اين سياست‏‌‏ تجربه شده است كه به حساب پس‏‌‏انداز كارگران زن در خلال‏ دوره غيربارداري سپرده‏‌‏هاي مالي گذاشته مي‏‌‏شود. اين سپرده‏‌‏ها برحسب تعداد بچه اندوخته مي‏‌‏شود و چنانچه زني ت‏عداد بسيار زيادي بچه به دنيا آو‏ر‏د‏ كل سپرده ضبط مي‏‌‏شود. هنگامي كه زن به سن 45 سال‏گي، يعني به سني كه ديگر باردار نمي‏‌‏شود، برسد اين مبالغ ذخيره شده به عنوان نوعي تامين اجتماعي به جاي بچه به زن پرداخت مي شود. در تايوان تجربه
‏‌‏اي ‏در‏ يك از شهركهاي روستايي به دست آمده است. در اين شهرك، دولت محلي وجوهي را در حساب بانكي زوجهاي جوان مي‏‌‏گذارد تا هزينه آموزش دو بچه اول آنان را تامين كند. با وجود اين، با تولد بچه سوم قسمتي از اين پول و با تولد بچه چهارم تمام پول ضبط خواهد شد. كاملاً روشن است كه اين برنامه براي تشويق خانواده‏‌‏ها به داشتن بچه كمتر ولي تحصيلكرده‏‌‏تر طرحريزي شده است.
‏در‏ سال 1980، چين سياست جديد سختي را در ارتباط با زاد و ولد و با اين هدف كه نرخ سالانه زاد و ولد خود را در طي يك دهه به 1 درصد در سال برساند شروع كرد.
‏در ميان ساير سياستها، يك برنامه عدم انگيزه مالي شروع شد كه بر طبق آن حقوق كارگراني كه داراي بچه سوم مي‏‌‏شدند، تا زماني كه بچه به سن 14 سالگي مي‏‌‏رسيد 10 درصد كاهش مي‏‌‏يافت. بچه همچنين از آموزش و بهداشت رايگان محروم مي‏‌‏ماند.
‏زنان اجازه نداشتند كه قبل از سن بيست و سه سالگي ازدواج كنند و حداقل سن ازدواج مردان به بيست ‏و شش سال افزايش داده شد. انگيزه‏‌‏هاي اضافي ديگر عبارت بود از اولويت‏‌‏ مسكن براي زوجهايي كه بيش از دو بچه نداشتند، اولويت شغلي براي كودكان خانواده‏‌‏هاي كوچك، تخصص قطعات كوچك زمين ‏به صورت با به كساني كه خانواده ك‏وچك داشتند و بالاخره افزايش بازنشستگي براي افراد بازنشسته‏‌‏اي كه داراي كودكان كمتري بودند.
‏نتايج اوليه نشان مي‏‌‏دهد كه هند و تايوان به هدفهاي خود خواهند رسيد. در اواسط دهه 1970 تا مدتي هند يك برنامه وسيع عقيم سازي در دست اجرا داشت.
‏طبق اين برنامه به مردان پول نقد، راديوي ترانزيستوري و حتي بليط مجاني براي تماشاي مسابقات قهرماني فوتبال داده مي‏‌‏شد مشروط بر آنكه با عقيم شدن داوطلبان موافقت كنند. ولي، طي چندين سال اين برنامه اثر سياسي منفيي به جا گذاشت و تلاشهاي دولت را در تنظيم خانواده خنثي كرد. آگاهي از نتايج برنامه