تحقیق تفاوت عجب و غرور ( ورد)

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
دسته بندی : وورد
نوع فایل :  word (..docx) ( قابل ويرايش و آماده پرينت )
تعداد صفحه : 22 صفحه

 قسمتی از متن word (..docx) : 
 

‏تفاوت عجب و غرور
‏معناي عجب و خودپسندي:
‏عجب و خودپسندى عبارت است از اينكه انسان خود را صاحب كمالات ببيند, آن كمالات را نيز از خود بداند, و به وجود اين كمالات در ديگران توجه نداشته باشد و بدين خاطر در نفس خودش احساس رضايتمندي از خود نمايد و به خود ببالد و در نتيجه فراموش نمايد كه او از خودش هيچ ندارد و همه چيزش از خدا است.
‏«‏عجب» به معناى «خوب انگاشتن» نفس است، بدون آن كه شخص توجه به غير داشته و خود را از ديگران برتر، همسان يا فروتر بيند.
‏عجب بزرگداشت خود به لحاظ نعمت و فراموش كردن منعم است, در حالي كه انسان مي داند با همه كمالاتي كه ممكن است داشته باشد در مقابل عظمت هستى و كمالات آن، سرسوزنى هم به حساب نمى‏آيد.
‏صاحب جامع السعادات در مورد عجب نوشته است: «عجب يكى از هلاك كننده‏هاى بزرگ و از رذيلانه‏ترين ملكات بداخلاقى است». رسول خدا(ص) در مذمت عجب فرموده است: «سه چيز
‏هلاك كننده‏ى آدمى است ‏(‏هلاكت به لحاظ حيات انسانى و ايمان)؛ حرصى كه اطاعت و پى‏گيرى شود، هواى نفسى كه تبعيت گردد و عجب انسان نسبت به خودش‏».
‏امام صادق(ع) فرمود: ‏«‏كسى كه دچار عجب شود هلاك مى‏گردد». ايشان در جاى ديگرى فرموده است: «اگر نبود كه خداوند مى‏دانست هر آينه گناه بهتر از عجب است، كارى مى‏كرد كه هيچ مؤمن به گناه آلوده نشود‏».
‏امورى كه زمينه عجب را در انسان فراهم مى‏آورند وجود كمالاتي همچون علم و دانش، مال و ثروت، مقام و منصب، قدرت، آبرو، رأى و عقيده، عمل و اطاعت, هوش و ذكاوت، جمال و زيبائى، عقل و امثال آن است.
‏البته تكبر نيز همان «خوب انگاشتن» نفس است، با اين تفاوت كه شخص توجه به غير نيز دارد و در مقايسه با ديگران خود را از آنها برتر و بزرگتر مي انگارد. بنابراين عجب به معناي خود بيني و ديگران را نديدن است و
‏«‏كبر» و «تكبر» به معناى «خود برتر بينى» در مقايسه با ديگران است. كبر از عجب نيز بدتر است، زيرا در آن تحقير ديگران نيز نهفته است.
‏معناي غرور:
‏غرور به معني فريفتگي به داشته ها و جذابيت هاي غير حقيقي و علائق دنيوي است كه باعث مي شود انسان از ياد خدا غافل شود و معنويت و سرمايه هاي حقيقي سعادت خود را فراموش نمايد و در نتيجه آن به انواع بيماري اخلاقي و رواني مانند عجب, تكبر, خودخواهي و مانند آن مبتلا گردد
‏اين واژه به طور وسيعى در كلمات عرب مخصوصا در آيات قرآن مجيد و روايات اسلامى به كار رفته و در گفتگوهاى روزمره فارسى زبانان نيز كم و بيش در همان معانى اصلى يا لوازم آن به كار مى‏رود.
‏«‏راغب‏» در كتاب «مفردات‏» واژه «غرور» (به فتح غين كه معنى وصفى دارد) را به معنى هر چيزى كه انسان را مى‏فريبد و در غفلت فرومى‏برد خواه مال و مقام باشد يا شهوت و شيطان تفسير مى‏كند
.
‏در ‏«‏صحاح اللغة‏»«غرور» به معنى امورى كه انسان را غافل مى‏سازد و مى‏فريبد )‏خواه مال و ثروت باشد يا جاه و مقام يا علم و دانش و غير آن) تفسير شده است.
‏بعضى از ارباب لغت – به گفته «طريحى‏» در «مجمع البحرين‏‏‏»‏گفته‏اند: «غرور فريفتگي به چيزى است كه ظاهري جالب, و دوست داشتنى دارد, ‏ولى باطنش ناخوشايند و مجهول و تاريك است‏‏‏»
‏در كتاب «التحقيق فى كلمات قرآن الكريم‏» بعد از نقل كلمات ارباب لغت چنين آمده است: «ريشه اصلى اين واژه به معنى حصول غفلت ‏به سبب تاثير چيز ديگرى در انسان است و از لوازم و آثار آن جهل و فريب و نيرنگ و نقصان و شكست و… مى‏باشد‏».
‏در «المحجة البيضاء فى تهذيب الاحياء» كه از بهترين كتب اخلاق محسوب مى‏شود و تكميل و تهذيبى است‏براى «احياء العلوم‏» «غزالى‏» چنين مى‏خوانيم: «غرور عبارت است از دلخوش بودن به چيزى كه موافق هواى نفس و تمايل طبع انسانى است و ناشى از اشتباه انسان يا فريب شيطان است و هر كس گمان كند آدم خوبى است(و نقطه ضعفى ندارد) خواه از نظر مادى يا معنوى باشد و اين اعتقاد از پندار باطلى سرچشمه بگيرد آدم مغرورى است و غالب مردم خود را آدم خوبى مى‏دانند در حالى كه در اشتباهند بنابراين اكثر مردم مغرورند، هر چند شكل غرور آنها و درجه آن متفاوت است‏