تحقیق تفاوت تبادل فرهنگ با تهاجم فرهنگي ( ورد)

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
دسته بندی : وورد
نوع فایل :  word (..doc) ( قابل ويرايش و آماده پرينت )
تعداد صفحه : 17 صفحه

 قسمتی از متن word (..doc) : 
 

2
 
‏تهيه و تنظيم مقاله: مرحمت الله حضرتي
‏ ‏تفاوت تبادل فرهنگ با تهاجم فرهنگي
‏ 
‏امروزه پيشرفت شتابان دانش، مرز ميان ملت ها را درهم شكسته و پديد آمدن سيستم هاي ارتباطي، جوامع پراكنده انساني را در يك مجموعه فرهنگي يگانه، جاي داده است. به اين ترتيب، در اثر ارتباط و نزديكي روزافزون ملت هاي گوناگون، انتقال ارزش ها و تاثير و تأثرهاي متقابل فرهنگي، مجموعه اي به نام دهكده جهاني با گستردگي و شتاب باور نكردني در حال شكل گيري است.  پس بايد ميان دو مقوله تبادل فرهنگي و تهاجم فرهنگي تفاوت گذاشت.
‏رهبر معظم انقلاب اسلامي، حضرت آيت الله خامنه اي در اين زمينه مي فرمايد:
‏تهاجم فرهنگي با تبادل فرهنگي متفاوت است. تبادل فرهنگي لازم است و هيچ ملتي ازاين  كه معارفي را در تمام زمينه‎ها‌‌‌ ـ از جمله فرهنگ و مسايلي كه عنوان فرهنگ به آن اطلاق مي شود ـ از ملت هاي ديگر بياموزد، بي نياز نيست. در هميشه تاريخ همين طور بوده و ملت ها در رفت و آمدهايشان با يكديگر، آداب، زندگي، خلقيات، علم، لباس پوشيدن، آداب و معاشرت، زبان، معارف و دين را از هم فرا گرفته اند. اين مهم ترين مبادله ملت ها با هم بوده كه ازتبادل اقتصادي و كالا مهم تر بوده است.
‏ما ايراني هستيم؛ بايد بگرديم همان چيزي را كه متعلق به خود ماست، پيدا كنيم. البته اين به اين معنا نيست كه زيبايي هاي ديگران را ياد نگيريم. انسان هر چيز خوب و زيبايي را از ديگران مي آموزد، ولي خوب است آن را در فرهنگ خودش حل كند و از آن استفاده كند. من يك وقت كه پيرامون فرهنگ صحبت مي كردم، گفتم: گرفتن فرهنگ ديگران ايرادي ندارد، منتها همان طور كه جسم انسان، عنصر خارجي را دو جور
2
‏ مي گيرد، فرهنگ ديگران را هم  دو جور مي شود گرفت. يك وقت هست كه انسان يك غذايي را كه ويتامين هاي گوناگوني در آن هست مي خورد، با بزاق دهانش مخلوط مي كند و به داخل معده مي فرستد. معده انسان آن مواد لازم را كه با بدنش مناسب است،‌مي گيرد و مواد زايد آن را دفع مي كند. اين گرفتن سالم است. يك وقت هم هست كه يك نفر را مي خوابانند، دست و پايش را هم مي بندند و يك آمپولي را كه خود او نمي خواهد، در بدنش تزريق مي كنند. اين يك جور گرفتن مواد بيگانه است كه با آن قبلي يكسان نيست. حالا اگر آن كسي كه به بدن تزريق مي كند. يك طبيب دلسور و علاقه مندي بود، مي گوييم روي چشم، ولي اگر دشمن بود، ‌تكليف چيست؟
‏الان ما داريم فرهنگ بيگانه را متاسفانه اين طور، مصرف مي كنيم؛ يعني يك چيزي را همين طور به بدن ما وصل كرده اند و تزريق مي كنند؛ ما هم هيچ عكس العملي انجام نمي دهيم. آن وقت همين كه گفته مي شود تهاجم فرهنگي، يك عده اي خيال مي كنند طرف قضيه آن ها هستند. حال اين كه تهاجم فرهنگي از طرف غرب و از طرف دشمن است و ما بايد بيدار باشيم.
‏به دشمن كه نمي شود گفت آقا دشمني نكن! طبيعت دشمن، دشمني است. من و شما بايد بيدار باشيم و نگذاريم دشمني كند. بله، ما اگر در معلومات غرب چيز مناسبي را يافتيم. مثل يك انسان سالمي كه مي نشيند غذايي را مي خورد، خويش را جذب مي كند و بدش را دفع مي كند، بايد خوبش را بگيريم و جذب كنيم. يعني همان طور كه يك موجود زنده، با عامل خارجي برخورد مي كند.
3
‏چرا بايد فرهنگ بيگانه را اين گونه به ما تزريق كنند؟ در حالي كه ما خودمان مي توانيم آن چه را كه مناسب است انتخاب كنيم، ولي امروز عكس اين است. منتها با ‏سوزن‏ تزريق نمي كنند، بلكه با راديو و تلويزيون و كتابچه. مُد و مجله و تبليغات و جار و جنجال تزريق مي كنند.
‏گرفتن دانش و مهارت هاي گوناگون و كشف مجهولات و نمونه برداري از ابزار كار و زندگي ديگر ملت ها، بخشي از تبادل فرهنگي به شمار مي رود. اين همان چيزي است كه اسلام آن را تاييد كرده است. پيامبر اكرم (ص) فرمود:
‏           اطلب العلم و لو كان بالصين                                                                             
‏دانش را فرا بگيريد، هر چند لازم باشد به چين برويد.                                      
‏ 
‏بنابراين، تبادل فرهنگي كه همان ارتباط منطقي و درست فرهنگ هاست، مي تواند در پيشرفت ارزش هاي انساني و به سازي زندگي بشر سودمند افتد، زيرا همه مردم جهان از تجربه آگاهي و باورهاي درست يكديگر بهره مي برند و از آزمايش روش هاي نادرست آزموده شده بي نياز مي شوند. بر اين اساس، بايد از تبادل فرهنگي استقبال كرد. البته بايد توجه داشت كه خودباوري، اعتماد به نفس، شناخت و ايمان به ارزش هاي انساني و الهي فرهنگ خودي، پيش شرط پيروزي در عرصه تبادل فرهنگي است.
‏ 
‏ 
5
‏پيشينه تاريخي تهاجم فرهنگي
‏تهاجم فرهنگي، پديده اي نو و تازه نيست كه در قرن بيستم و با پيروزي انقلاب اسلامي به وجود آمده باشد. بلكه پيشينه اي به درازاي تاريخ دارد. برخلاف پندار ماده گرايان و برخي روشنفكران مادي، جنگ تاريخ، جنگ اقتصادي و تضاد طبقاتي نيست، بلكه همه جنگ هاي تاريخ، جنگ فرهنگي و جنگ اقتصادي و ارزش ها بوده است. مبارزه پيامبران الهي با مظاهر استكبار و طاغوت ها در طول تاريخ. نبرد دو فرهنگ بوده است: فرهنگ متعالي حق مدار و فرهنگ باطل.
‏فرهنگ حق، بينش توحيدي، اعتقاد به آزادي و آ‎زادگي انسان ها از زنجير معبودها و طاغوت هاي بيروني و خواهش ها و هوس هاي دروني و برپايي قسط و عدل در جهان را ترويج مي كند. در مقابل، فرهنگ باطل دربردارنده دوگانه پرستي، بردگي و بندگي انسان ها، اسارت در دام بت هاي گوناگون، پيروي از هواهاي نفساني و حاكميت جور و ست‏م ‏است. سرنوشت پيامبراني چون نوح، ابراهيم، موسي، عيسي، لوط، هود، شعيب و صالح كه در قرآن كريم بدان ها اشاره شده است، اين حقيقت را تاييد مي كند. بنابراين، تهاجم فرهنگي چيزي نيست كه امروزه به عنوان شيوه اي جديد به كار رود، بلكه در طول تاريخ بشر به شكل هاي گوناگون عليه انبياي الهي و حركت هاي انقلابي به كار گرفته است. در تاريخ پرفراز و نشيب اسلام، دشمن بارها از اين ابزار استفاده كرده كه داستان غم انگيز و عبرت آموز مسلمانان در اندلس، نمونه اي از اين تهاجم است.
‏تجديد حيات فرهنگي (رنسانس) در غرب و ظهور انديشه و فرهنگ جديد، ملاك ها و ارزش هايي را عرضه كرد كه با فرهنگ و ارزش هاي جامعه هاي ديگر، تفاوت اساسي داشت. پيشرفت فن آوري و ايجاد تمدن صنعتي در غرب، به گسترش ارزش هاي نوين كمك كرد و از اين فرهنگ جديد، زمينه را براي ظهور قدرت هاي سرمايه داري و نظام كاپيتاليستي فراهم آورد.