تحقیق تاریخچه نقاشی 10 ص

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
دسته بندی : وورد
نوع فایل :  word (..DOC) ( قابل ويرايش و آماده پرينت )
تعداد صفحه : 10 صفحه

 قسمتی از متن word (..DOC) : 
 

‏تاریخچه نقاشی
‏تاریخ هنر نقاشی در ایران به زمان غارنشینی برمیگردد. در غارهای استان لرستان تصاویر نقاشی شده از حیوانات و تصاویر کشف شده است. ‏
‏نقاشی های کشف شده در مناطق تپه سیالک و لرستان بر روی ظروف سفالی، ‏ثابت می کند که هنرمندان این مناطق با هنر نقاشی آشنایی داشته اند. ‏
‏همچنین نقاشیهایی از دوران اشکانیان، نقاشی های معدودی بر روی ‏دیوار، که بیشتر آنها از قسمتهای شمالی رودخانه فرات بدست آمده، کشف شده ‏است. یکی از این نقاشیها منظره یک شکار را نشان میدهد. وضعیت سوارها و ‏حیوانات و سبک بکار رفته در این نقاشی ما را بیاد منیاتورهای ایرانی می ‏اندازد. ‏
‏در نقاشیهای دوران هخامنشی، نقاشی از روی چهره بر سایر نقاشی های ‏دیگر تقدم داشت. تناسب و زیبایی رنگها از این دوران، بسیار جالب توجه است. ‏نقاشی ها بدون سایه و با همدیگر هماهنگی دارند. در بعضی از موارد، سطوح ‏سیاه پر رنگ را محدود کرده اند.
‏مانی، (پیامبر و نقاش ایرانی)، که در قرن سوم زندگی میکرد، یک نقاش با تجربه و ماهر بود. نقاشی های او یکی از معجزاتش بود.
‏نقاشی Torfan
‏نقاشی (Torfan) ‏که در صحرای گال استان ترکستان در چین بدست آمد، مربوط است بسال ‏۸۴۰‏ تا ‏۸۶۰‏ بعد از میلاد. ‏
‏این نقاشی های دیوارنما مناظر و تصاویر ایرانی را نمایش میدهند. ‏همچنین تصاویر شاخه های درختی در این نقاشی ها وجود دارند. باستانی ترین ‏نقاشی های دوران اسلامی، که بسیار کمیاب است، در نیمه نخست قرن سیزدهم به ‏وجود آمده بودند. ‏
‏مینیاتورهای ایرانی (طرح های خوب و کوچک) بعد از سقوط بغداد در سال ‏۱۲۸۵ ‏میلادی بوجود آمدند. از آغاز قرن چهاردهم کتابهای خطی بوسیله نقاشی ‏از صحنه های جنگ و شکار تزئین شدند. ‏
‏چین از قرن هفتم به بعد به عنوان یک مرکز هنری، مهمترین انگیزه برای ‏هنر نقاشی در ایران بود. از آن به بعد یک رابطه بین نقاشان بودائی چینی و ‏نقاشان ایرانی بوجود آمده است. ‏
‏از لحاظ تاریخی، مهمترین تکامل در هنر ایرانی، تقبل طرحهای چینی بوده ‏است که با رنگ آمیزی که ادراک ویژه هنرمندان ایرانی است مخلوط شده بود. ‏زیبایی و مهارت خارق العاده نقاشان ایرانی واقعاً خارج از توصیف است. در ‏قرن اول اسلامی، هنرمندان ایرانی زینت دادن به کتابها را شروع کردند. ‏
‏کتابها با سرآغاز و حاشیه های زیبا رنگ آمیزی و تزئین شده بود. این ‏طرحها و روشها از یک نسل به نسل دیگر با همان روش و اصلوب منتقل می شد، که
‏معروف است به “هنر روشن سازی”. هنر روشن سازی و زیبا کردن کتابها در زمان ‏سلجوقیان و مغول و تیموریان پیشرفت زیادی کرد. شهرت نقاشی های دوران ‏اسلامی شهرت خود را از مدرسه بغداد داشت.
‏مدرسه بغداد
‏مینیاتورهای مدرسه بغداد، کلاً سبک و روشهای نقاشی های معمولی پیش ‏از دوره اسلامی را گم کرده است. این نقاشی های اولیه و بدعت کارانه فشار ‏هنری لازم را ندارند.
‏مینیاتورهای مدرسه بغداد اصلاً متناسب نیستند. تصاویر نژاد سامی را ‏نشان میدهد؛ و رنگ روشن استفاده شده در آن نقاشی را. هنرمندان مدرسه بغداد ‏پس از سالها رکود مشتاق بودند که آیین تازه ای را بوجود آورده و ابتکار ‏کنند. نگاه های مخصوص این مدرسه، در طرح حیوانات و با تصاویر شرح دادن ‏داستانها است. ‏
‏اگر چه مدرسه بغداد، هنر پیش از دوره اسلامی را تا حدی در نظر گرفته ‏بود، که بسیار سطحی و بدوی بود، در همان دوره هنر مینیاتور ایرانی در تمام ‏قلمرو اسلامی از آسیای دور تا آفریقا و اروپا پخش شده بود. ‏
‏از میان کتابهای مصور به سبک بغداد میتوان به کتاب “کلیله و دمنه” ‏اشاره کرد. تصاویر نامتناسب و بزرگتر از حد معمول رنگ شده است؛ و فقط
‏رنگهای معدودی در این نقاشیها بکار رفته است. ‏
‏بیشتر کتابهای خطی قرن سیزدهم، افسانه ها و داستانها، با تصاویری از ‏حیوانات و سبزیجات تزئین شده است. یکی از قدیمی ترین کتابهای کوچک طراحی ‏شده ایرانی بنام “مناف الحیوان” در سال ‏۱۲۹۹‏ میلادی بوجود آمده است. این ‏کتاب مشخصات حیوانات را شرح میدهد. در این کتاب تاریخ طبیعی با افسانه در ‏هم آمیخته شده است. ‏
‏موضوعات این کتاب که تصاویر بسیاری دارد، برای آشنایی با هنر نقاشی ‏ایرانی بسیار مهم است. رنگها روشن تر و از روش مدرسه بغداد که روشی قدیمی ‏بود جلوتر است. ‏
‏پس از هجوم مغولان، یک مدرسه جدید در ایران به نظر میرسید. این ‏مدرسه تحت تأثیر از هنر چینی و سبک مغول بود. این نقاشی ها همه خشک و بی ‏حرکت و خالص و یکسان، مانند سبک چینی است. ‏
‏بعد از حمله مغول به ایران، آنها تحت تأثیر از هنر ایرانی، نقاشان و ‏هنرمندان را تشویق کردند. در میان نقاشی های هنرمندان ایرانی میتوان سبک ‏مغول هم مشاهده کرد، لطافت ها، ترکیبات آرایشی، و خطوط کوتاه خوب که ‏میتوان آنها را بشمار آورد. نقاشی های ایرانی بصورت خطی و نه ابعادی می ‏باشد. هنرمندان در این زمینه از خود یک خلاقیت و اصالت نشان داده اند.