تحقیق اپيدميولوژي 41 ص

لینک و خرید پایین توضیحات
دسته بندی : وورد
نوع فایل :  word (..DOC) ( قابل ويرايش و آماده پرينت )
تعداد صفحه : 40 صفحه

 قسمتی از متن word (..DOC) : 
 

‏اپيدميولوژي
‏درجوامع روستايي كه‏ ‏از قومي مشابه‏ هستن‏د‏،‏در شمال‏ ‏شرقي تايلند(35%كل) و لائوس ‏نسبت شيوع بيش از70%‏ وجود دارد‏ ، و بر آورد شده است كه نرخ 120 ميليون دلاري آلودگي سالانه به دليل نامشخص بودن دست‏م‏زدها و مراقبت هاي پزشكي است. آلودگي انسان ها اساساً در انتهاي فصل باراني و شروع فصل خشك (سپتامبر تا فوريه)،اتفاق مي افتد.چون ماهي محتوي مت‏ا‏سركرهاي بيشتري است و در ماه مارس، قبل از اين كه استخرها خشك شوند ماهي ها با راحتي بيشتري به دام مي‏ افتند.‏ ‏آ‏لودگي بچه هاي زير 5 سال بسيار غير معمول است. كيست هاي متاسركري مقاومتشان در مقابل ترشي شدن كمي كمتر از كيست هاي متاسركري كلونوريس است،اما پخت كامل يا انجماد عميق ماهي تنها روش مط‏م‏ئن پيشگيري فردي است.
‏ديدگاه زئونوتيك
‏اپيس توركيس ويوريني يك انگل طبيعي گربه ي زبّاد ‏ا‏ست اما در گربه هاي اهلي و سگ ها كه در حفظ انتقال نقش بازي مي كنند، نيز شايع است، اگرچه انتقال به انسان نيز معمول است.
‏اپيس توركيس فلينئوس
‏(‏ر‏يو‏و‏لتا،1884‏/Rivolta , 1884‏) ، ب‏ل‏انچارد،1895/Blanchard ,1895
‏اسامي مترادف
‏در سال 1884 توسط ريو‏و‏لتا د‏ي‏ستوما فلينئوم/Distoma felineum‏ ناميده شد،در سال 1892 وينوگرادوف / Winogradoff‏ آن را به نام ديستوما سيبريكوم /D.sibiricum‏ نام گذاري كرد( اولين گزارش از انسان ها ).
‏بيماري و ‏اسامي‏ رايج
‏اپيس توركيازيس يا اپيس توركيوزيس فلينئوس/Opisthorchiasis or opisthorchiosis felineus‏ ؛ بيماري فلوك كبد گربه.
‏توزيع جغرافيايي
‏تقريباً 5/1 ميليون ‏مورد‏ (همراه با 14 ميليون فرد در معرض خطر )، روسيه(سيبري با 2/1 ميليون ‏مورد‏)،‌بلاروس، قزاقستان،‌اوكراين(3/0 ميليون)(به نقشه ي 3 صفحه ي 33 توجه كنيد).
‏موقعيت در ميزبان
‏كرم هاي بالغ در مجاري صفراوي دور و بعضي مواقع در مجاري صفراوي نزديك ديده مي شوند.
‏مرفولوژي
‏كرم هاي بالغ با كرم هاي بالغ ا‏پيس توركيس ويوريني همسان هستند.‏اختلاف آن ها به تفاوت هاي بين الگوهاي سلول شعله اي سركرها و چرخه ي زندگي مربوط مي شود.
‏چرخه ي زندگي
‏بسيار مشابه دو گونه ي قبلي است.ميزبان هاي واسط حلزون، گونه هاي كودّيلاّ/Codiella‏ (= بيتينيا ) به ويژه كوديلا لئاچي/C.leachi‏ هستند. 22 گونه ماهي متعلق به 17 جنس عفونت را انتقال مي دهند (WHO,1995‏ را ملاحظه كنيد).
‏تظاهرات باليني
‏مشابه با دو گونه ي ديگر است. به جز اين كه نشانه ها‏ي‏ي همچون تب بالا،‌شكم درد و علائم شبه هپاتيت همراه باائوزينوفيلي ‏(احتمالاً به خاطر آلودگي هاي بيشتر در كرم هاي بالغ مهاجر)‏احتمالاً بيشتر در‏ ‏فاز حاد اتفاق مي افتند(4-2 هفته بعد از عفونت).
‏ارتباط‏ ‏انگل باكلانژيوكارسينوما به اندازه‏ ي ارتباط اپيس توركيس ويوريني و‏كلونوركيس با آن نيست‏ (IARC working Group.,1994)‏،اگرچه مشاهده شد كه نسبت كارسينوما‏ي‏ سلول هاي كبدي به كارسينوما‏ي‏ مجراي صفراوي در افراد غير آلوده در يك منطقه اندميك سيبري 8 به 1 است ، در افراد آلوده نسبت برعكي شده بود. در يك مورد كشنده در روسيه تعداد كل 7400 كرم ‏ديد‏ه شد.
‏ت‏شخيص و درمان
‏تخم ها كه شبيه تخم هاي اپيس توركيس ويوريني هستند در مدفوع قابل شناسايي هستند‏.‏ ممكن است تعداد تخم ها در عفونت هايي كه از لحاظ باليني اهميت دارند كم باشد و تكنيك هاي تغليظ ضرورت ‏پيداكن‏ند. تست هاي يمنولوژيكي در حال بررسي هستند.
‏درمان مانند كلونوركيس سايننسيس است.
‏اپيدميولوژي
‏در منطقه مركزي غرب سيبري نسبت شيوع 95-40% است و بيشترين نسبت آلودگي در روسيه، عموماً در مناطق حومه ي رودخانه يافته مي شود. در مناطق اندميك اوكراين نسبت از 5% تا4% ‏م‏تغير است. ماهي خور‏ا‏كي ممكن است شديد‏اٌ‏ به مت‏ا‏سركر آلوده باشد. يك خوراك ماهي معروف به «استروگانينا»/Stroganina‏ مسؤول بسياري از آلودگي هاست.
‏ديدگاه ز‏ئ‏ونو‏ت‏يك
‏گربه ها ميزبان مخزن با اهميتي هستند و ممكن است نسبت آلودگي بالايي داشته باشند.آلودگي در دامنه اي از حيوانات مانند روباه ها،‌سگ ها،‌گربه ها و فوك ها در سراسر يك منطقه وسيع اروپاي شرقي ‏ديد‏ه مي شود. اپيس توركيس گوآياكوئيانزيس/O.guayaquilesis‏ انگل گربه ها و سگ هاست‏،‏ به علاوه ي يك كانون انساني در يك منطقه اكواد‏ور‏ و اپيس توركيس ناوركا/O.noverca‏ انگل خوك ها و سگ هاست همراه با دو مورد انساني در هند.
‏متوركيس آلبيدوس/Metorchis albidus‏ كه در سال 1893 توسط براون شناسايي شد و در سال 1899 ‏توسط لووس‏ّ‏/Looss‏ مورد بررسي مجدد قرار گرفت و متوركيس كونجانكتوس/M.Conjunctus‏ كه در سال 1864 توسط كوب‏ّ‏ولد شناسايي شد و در سال 1899 توسط لووسّ مجدداً بررسي شد، دو فلوك كبدي هستند كه در گوشتخواران ماهي خوار امريكاي شمالي يافته‏ ‏مي شوند.گونه ي آخر‏ باعث آ‏لودگي 19 نفر از مردم كانادا ‏كه‏ ‏در يك رستوران از خوراك ساشي مي Sashimi‏ خورده بودند‏، شد‏. آن ها دچار درد در ناحيه ي بالاي شكم ، ‏درجه ي پايين ‏تب و ائوزينوفيلي شدند و اين علائم تا 4 هفته تداوم د‏اشت‏. پرازيكوانتل در درمان آن ها خيلي مؤثر بود(Maclean et al ., 1996)‏ .
‏پسودامفيستوموم ترانكاتوم/pseudamphistomum truncatum‏ كه در سال 1819 توسط رودولفي /Rudolphi‏ شناسايي شد و در سال 1909 توسط لوهه/Luhe‏ مجدداً بررسي شد،انگل كبد گوشتخواران وحشي،‌گربه ها و سگ هاست و گه گاه در كشور روسيه (سيبري) در انسان ها ب‏ه‏ دليل خوردن ماهي خام مشاهده شده‏ ا‏ست. پسودامفيستوموم اتيوپيكوم/P.aethiopicum‏ كه در سال 1942 توسط پيرانتوني‏/
Pieranthoni‏ شناسايي شد يك بار از يك انسان در اروپا گزارش شده است.
‏خانواده ي ديكروسوليده
‏ديكروسليوم دندريتيكوم
‏( رودولفي،1818 /Rudolphi,1818‏ )، لووسّ 1899
‏اسامي مترادف
‏فاسيولا لانسئولاتا/Fasciola lancolata‏ ، فاسيولا دند‏ر‏يتيكا /Fasciola dendritica‏ ‏،‏ديكروسليوم لانسئولاتوم
‏بيماري و ‏اسم‏ رايج
‏ديكروسوليازيس/ Dicrocoeliasis‏ يا ديكروسوليوزيس/Dicrocoeliosis‏ ؛ عفونت فلوك سرنيزه اي .
‏توزيع جغرافيايي
‏ديكروس‏و‏ليوم‏ ‏انگل مجاري صفراوي گوسفند و ديگر علفخواران در سراسر جهان است‏ ‏و آلودگي هاي حقيقي انسان نادر ‏مي باشند‏. اما عفونت هاي كاذب به دليل خوردن تخم هاي موجود در كبد غير معمول نيستند. آلودگي حقيقي يا كاذب در 2/0 % حدود 27000 نفر در يك بيمارستان رياض ‏ع‏ربستان سعودي و در 2/0% جمعيت روستايي تركيه ديده شده است و گه گاه در سراسر جهان موارد انساني گزارش مي شوند.
‏موقعيت ميزبان
‏كرم هاي بالغ در مجاري صفراوي زندگي مي كنند.
‏مرفولوژي
‏كرم هاي بالغ پهن و سر نيزه اي به اندازه ي 5/2-5/1 × 15-5 ميلي متر مي باشند. بيضه ها پشت سر هم درست در پشت بادكش شكمي قرار مي گيرند.ويتلاريا محدود‏ند‏ و رحم بيشتر قسمت خلفي بدن را پر مي كند.
‏چرخه ي زندگي
‏اين موضوع از ديدگاه جانورشناسي داراي جاذبه ي زيادي است چرا كه ديكروسليوم يكي از معدود ترماتودهايي است كه‏ از‏ حلزون هاي خشكي‏ زي (زبرينا/
Zebrina‏ يا هليسلاّ/Helicella‏ در آلمان) به عنوان ميزبان واسط استفاده مي كند. حلزون تخم محتوي ميراسيديوم را مي خورد و در نهايت سركرها به وسيله ي توده هاي لزجي/Slimeballs‏ ‏كه هر كدام محتوي‏2‏00 تا ‏4‏00 سركر است حلزون را ترك مي كنند. اين توده‏ ها‏ به وسيله ي موچه ها خورده مي شوند و مورچه هاي آلوده به مت‏ا‏سركر روي سزيجات به وسيله ي گوسفن‏د‏ ( با ندرتاً انسان ) خورده مي شوند. ديكروسليوم در كبدهاي 37 مورد اتوپسي در ازبكستان وجود داشت و مورچه هاي آلوده روي درختان توت محلي مشاهده شدند(Azizova et al ., 1988)‏
‏تظاهرات باليني
‏در موارد اثبات شده ي كمي كه در زندگي جداسازي شدند، نشانه ها‏ي‏ هپاتيت ملايم ‏وجود داشته است‏. آسيب شناسي در حيوانات مشابه با آسي‏ب شناسي فاسيولا هپاتيكاست اما ش‏د‏ت كمتري دارد.
‏تشخيص و درمان
‏تخم هاي مشخص به اندازه ي 30-22×45-38 ميكرومتر، ممكن است در مدفوع مشاهده شوند(شكل124).
‏مهم است كه ‏به منظور رد عفونت هاي كاذب ‏رژيم غذايي ‏افراد ‏به مدت چند روز عاري از جگر باشد‏.‏ درمان يك مورد با تريكلابندازول موفق نبود.
‏ديكروسليوم هاسپس‏ / D.hospes
‏كه توسط لووسّ‏ در سال 1907 شناسايي شد در گياهخواران اهلي و وحشي افريقا مشاهده مي شود و موارد انساني از اتيوپي، كانادا، كنيا، مالي و سيرالئون گزارش شده است.
‏اوريترما پانكرآ‏ت‏يكوم /Eurytrema pancreaticum
‏كه(‏در سال 1889 توسط جانسون/Janson‏ مورد شناسايي قرار گرفت‏)‏ و در سال 1907 توسط لووس مجدداً بررسي شد. انگل مجاري پانكراس علفخواران اهلي آسيا و امريكاي جنوبي است، ملخ ها به عنوان ميزبان واسط دوم عمل مي كنند. سه مورد انساني(Ishii et al., 1983)‏ همراه با كرم هايي كه در مجاري فرعي پانكراتيك قرار داشتند گزارش شد‏ه‏ است.