تحقیق استاندارد های ورزش قهرمانی آزمون آمادگی جسمانی

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
دسته بندی : وورد
نوع فایل :  word (..doc) ( قابل ويرايش و آماده پرينت )
تعداد صفحه : 64 صفحه

 قسمتی از متن word (..doc) : 
 

‏1
‏جمهوری اسلامی ایران
‏وزارت آموزش و پرورش خراسان رضوی
‏اداره آموزش و پرورش ناحیه 7
‏مرکز نیروی انسانی
‏موضوع
‏1 ـ ضربان قلب
‏در شرايط عادي و استراحت با قرار دادن انگشتان سبابه و وسط بر روي يكي از نبض هاي بدن مانند ناحيه مچ دست و يا شريان گردن در قسمت انتها و تحتاني استخوان فك پائين تعداد ضربان قلب شخص مورد آزمايش را در مدت يك دقيقه مي توان شمارش نمود . اين عمل را در شرايط ي كه ورزشكار در اوج شدت تمرين بدني مي باشد تكرار مي كنيم . مشخص كردن تعداد ضربان قلب در حالت استراحت و در شرايط حد اكثر فشار تمرين هاي جسماني يكي از روشهاي تعيين ميزان آمادگي جسماني افراد مي باشد .براي سهولت و در عين حال صحت عمل مي توان تعداد ضربان قلب را در ‏15‏ ثانيه شمارش كرده و در عدد 4 ضرب نمود . تعداد كمتر ضربان قلب در شرايط استراحت و تمرين بيانگر آمادگي شخص است . واحد اندازه گيري در اين آزمون تعداد ضربان قلب در مدت يك دقيقه مي باشد .
‏2 ـ ظرفيت حياتي
‏2
‏تعيين حد اكثر اكسيژن مصرفي هنگام تمرين هاي بدني در زمان يك دقيقه معياري است براي سنجش و آمادگي دستگاه تنفس بدن انسان . هر قدر توانائي مصرف اكسيژن بيشتر باشد ، قابليت انجام و تداوم فعاليت هاي جسماني بهتر خواهد بود . براي اندازه گيري مصرف اكسيژن جهت تعيين ظرفيت حياتي به روش سا ده ، از يك دوچرخه ثابت استفاده مي شود . در اين آزمون ورزشكار به مدت 5 دقيقه بر روي دوچرخه نشسته و در حد توانائي به ركابها فشار آورده و پا مي زند . قبلا درجه دو چرخه به مقدار مورد نياز ثابت مي شود . واحد اندازه گيري در اين آزمون ليتر در دقيقه است .
‏3 ـ ضخامت چربي
‏اندازه گيري چربي بدن انسان به روشهاي نسبتا مشكل قابل اجرا است ، ولي با توجه به تحقيقات انجام شده مبني بر اينكه مجموع اندازه هاي سطحي سه ناحيه مشخص شده بدن نسبت مستقيم با در صد چربي دارد ، لذا با اين روش ساده مقايسه لازم بين ورزشكاران مختلف صورت مي گيرد. براي اين منظور با استفاده از يك دستگاه كا ليپر يا اندازه گيرنده پوست و ناحيه سطحي بدن ، سه قسمت شامل عضله سه سر بازوئي ، ناحيه كتف و ناحيه شكمي را بطور دقيق اندازه مي گيريم . مجموع سه اندازه گيري را يادداشت كرده و آن را با اعداد داخل جدول استاندارد مقايسه مي كنيم . براي اندازه گيري ناحيه عضله سه سر بازوئي نقطه اي در وسط فاصله بين مفصل آرنج و مفصل شانه مشخص كرده و با دو انگشت شست و سبابه محل فوق را گرفته سپس با كا ليپر اندازه گيري مي نمائيم . همين روش در دو ناحيه ديگر نيز صورت مي گيرد بطوري كه نقطه بعدي يك سانتيمتر يا بيشتر از راس تحتاني استخوان مثلثي شكل كتف ودر امتداد يكي از ا ضلاع آن بوده و نقطه سوم در ناحيه شكمي بين ناف و قسمت فوقاني و قدامي استخوان خاصره مي باشد . واحد اندازه گيري بر حسب ميليمتر است .
‏4 ـ دوها
‏3
‏دو 45 متر ، بر اساس زمان صرف شده بر حسب ثانيه و دو هاي 540 متر و 1600 متر بر حسب دقيقه و ثانيه مشخص شده اند . در دو 12 دقيقه مسافت طي شده بر حسب كيلو متر محاسبه مي گردد .
‏5 ـ دو 9+4 متر
‏با مشخص كردن يك فاصله 9 متري و كشيدن دو پاره خط در ابتدا و انتهاي اين فاصله دو قطعه چوب كوچك را در يك سو قرار داده و فرد مورد آزمايش در سوي ديگر مي ايستد . با فرمان شروع ، ورزشكار مي بايد با حد اگثر سرعت فاصله 9 متر را دويده و با بر داشتن يك قطعه چوب آن را به سمت مقابل آورده و حركت را براي حمل چوب دوم نيز ادامه دهد . به همين ترتيب فاصله 9 متر تعيين شده را 4 بار با حد اكثر سرعت و در حد توانائي خود طي مي كند .‏ ‏ زمان شروع تا پايان اين حركت بر حسب ثانيه ثبت مي گردد.
‏6 ـ دو مارپيچ
‏در يك مسير تعيين شده 10 متري ، 4 مانع را با فاصله 3 متر از يك ديگر طوري قرار مي دهيم كه مانع اول تا چهارم هر كدام به فاصله نيم متر از خط شروع و خط پايان فاصله داشته با شند . با شروع حركت ورزشكار مورد آزمايش با حد اكثر توان و سرعت خود سعي مي كند ابتدا يك بار فاصله 10 متر را بطور رفت وبر گشت طي كرده ، سپس با عبور از پشت اولين مانع بطور مار پيچ از ميان بقيه مانع ها عبور نمايد . در پايان مجددا فاصله 10 متر را بطور رفت و برگشت يك بار ديگر طي كرده و به خط پايان مي رسد . زمان صرف شده بر حسب ثانيه ، معيار اندازه گيري اين حركت است .
‏7 ـ پرش طول درجا
‏5
‏پاره خطي روي زمين رسم كرده و شخص مورد آزمايش در پشت آن قرار مي گيرد . او مي بايد در حد توان خود به جلو وبطور طولي پرش نمايد . محل فرود پاشنه ها تا پاره خط رسم شده ميزان پرش را مپخص مي كند . اين حركت در دو نوبت انجام شده و بيشترين طول پرش ثبت مي گردد.‏ ‏ مقياس تعيين شده ، پرش طول نسبت به قد شخص در نظر گرفته شده است .
‏8 ـ پرش ارتفاع درجا
‏ورزشكار مورد نظر در كنار ديواري مدرج ايستاده و يكي از دستها ي خود را بدون اينكه كف پاها يش از زمين جدا شود بطور كاملا كشيده بالا مي برد و محل بر خورد انتهاي انگشت وسط با ديوار اندازه گيري مي شود ، سپس به حالت اوليه بر گشته سعي مي كند بدون دور خيز ، در حد اكثر توانائي خود بطور عمودي به بالا جهش كرده و انگشت وسط دست خود را به بالاترين نقطه ممكن بزند . اختلاف فاصله دو نقطه بدست آمده ، ارتفاع پرش را به سانتيمتر مشخص مي كند . اين حركت در دو نوبت صورت گرفته و بهترين نتيجه درج مي گردد.
‏9 ـ پرش جفت دو طرف
‏قطعه چوب يا مانع كوچكي به طول 50 و به عرض 20 و ارتفاع 10 سانتيمتر بر روي زمين قرار مي دهيم . فرد مورد آزمايش مي بايد با فرمان شروع به مدت يك دقيقه با هر دو پا به دو طرف اين مانع پرش نمايد . تعداد دفعات پرش هاي انجام شده در يك دقيقه ، واحد اندازه گيري اين آزمون مي باشد .
‏10 ـ كشش ميله
‏اين آزمون كه به حركت بار فيكس معروف است توانايي بالا كشيدن بدن به كمك دستها و با استفاده از يك ميله افقي را مشخص مي كند . در هر بار مي بايد ناحيه چانه تا حد ميله بالا آمده و مجددا به حالت اوليه با دستهاي كاملا كشيده باز گشت نمايد . تعداد دفعات انجام گرفته در حد توانائي هر فرد واحد اندازه گيري در اين آزمون محسوب مي شود .