اشخاص حقيقى doc

لینک و خرید پایین توضیحات
دسته بندی : وورد
نوع فایل :  word (..DOC) ( قابل ويرايش و آماده پرينت )
تعداد صفحه : 13 صفحه

 قسمتی از متن word (..DOC) : 
 

1
‏اشخاص ‏حقيقى
‏اشخاص ‏حقيقى ‏يا ‏طبيعى ‏در ‏حقيقت ‏همان ‏انسان‌‏ها ‏مى‌‏باشند ‏که ‏با ‏متولد ‏شدن ‏داراى ‏حقوقى ‏مى‌‏گردند ‏و ‏تا ‏در ‏قيد ‏حيات ‏هستند ‏آن ‏را ‏دارا ‏مى‌‏باشند ‏که ‏به ‏آن ‏اهليت ‏نيز ‏مى‌‏گويند ‏که ‏در ‏قانون ‏مدنى ‏موادى ‏در ‏خصوص ‏اهليت ‏وجود ‏دارد ‏همچنان‌‏که ‏ماده ‏۹۵۶ ‏قانون ‏مدنى ‏مى‌‏گو‏يد: ‏اهليت ‏براى ‏دارا ‏بودن ‏حقوق ‏با ‏زنده ‏متولد ‏شدن ‏انسان ‏شروع ‏و ‏با ‏مرگ ‏او ‏تمام ‏مى‌‏گردد ‏و ‏در ‏ماده ‏۹۵۷ ‏در ‏مورد ‏اهليت ‏حمل ‏چنين ‏مى‌‏گويد: ‏حمل ‏از ‏حقوق ‏مدنى ‏متمتع ‏مى‌‏گردد ‏مشروط ‏بر ‏اينکه ‏زنده ‏متولد ‏شود ‏بنابراين ‏لازمه ‏به‌‏وجود ‏آمدن، ‏زندگى ‏کردن، ‏داشتن ‏حقوق ‏و ‏تکاليفى ‏است ‏که ‏قانون ‏آن ‏را ‏به ‏رسميّت ‏شناخته ‏و ‏اعمال ‏و ‏اجراء ‏حقوق ‏مزبور ‏را ‏در ‏قانون ‏مدنى ‏به ‏داشتن ‏اهليت ‏مدنى ‏يعنى ‏اهليت ‏تمتع ‏و ‏استيفاء ‏تعبير ‏نموده‌‏اند ‏که ‏اقتضاء ‏دارد ‏درباره ‏هر ‏يک ‏توضيحات ‏مختصرى ‏داده ‏شود.
‏اهليت ‏تمتع
‏عبارت ‏است ‏از ‏قابليت ‏و ‏صلاحيتى ‏در ‏شخص ‏که ‏به ‏اعتبار ‏آ‏ن ‏مى‌‏تواند ‏داراى ‏حق ‏يا ‏حقوقى ‏باشد ‏خواه ‏نوزاد ‏باشد ‏خواه ‏جوان، ‏يا ‏پير، ‏يا ‏مرد ‏يا ‏زن، ‏يا ‏سفيه ‏يا ‏مجنون ‏از ‏اين ‏حقوق ‏بهره‌‏مند ‏مى‌‏باشد ‏که ‏به ‏آن ‏برخوردارى ‏از ‏حقوق ‏مى‌‏گويند ‏و ‏کليه ‏افراد ‏زنده ‏حتى ‏حمل ‏داراى ‏چنين ‏قابليتى ‏هستند.
‏اهليت ‏استيفاء
‏عبارت ‏است ‏از ‏قابليتى ‏که ‏قانون ‏براى ‏افراد ‏جامعه ‏شناخته ‏تا ‏به ‏اتکاء ‏آن ‏بتوانند ‏حقوق ‏خود ‏را ‏اجراء ‏نمايند ‏که ‏براى ‏بهره‌‏مندى ‏از ‏اهليت ‏تمتع ‏زنده ‏بودن ‏کافى ‏است ‏ولى ‏براى ‏اينکه ‏شخصى ‏داراى ‏اهليت ‏استيفاء ‏باشد ‏و ‏بتواند ‏حقوق ‏و ‏تکاليف ‏خود ‏را ‏شخصاً ‏اعمال ‏نمايد ‏بايد ‏عاقل ‏و ‏بالغ ‏و ‏رشيد ‏باشد ‏يا ‏ب‏ه ‏بيان ‏ديگر ‏در ‏شمار ‏محجورترين ‏نباشد ‏و ‏محجورترين ‏همانطورى‌‏که ‏در ‏ماده ‏۱۲۰۷ ‏قانون ‏مدنى ‏تصريح ‏گرديده ‏است ‏عبارتند ‏از:
‏۱. ‏صفار
‏۲. ‏اشخاص ‏غير ‏رشيد
‏۳. ‏مجانين
2
‏بنابراين ‏همه ‏افراد ‏جامعه ‏داراى ‏اهليت ‏تمتع ‏مى‌‏باشند ‏و ‏همه ‏افراد ‏اجتماع ‏به ‏استثناء ‏محجورين ‏داراى ‏اهليت ‏اس‏تيفاء ‏هستند ‏و ‏لذا ‏به ‏جز ‏ايام ‏تاريک ‏و ‏دوره ‏مشخصى ‏از ‏تاريخ ‏گذشته ‏که ‏بردگان ‏را ‏فاقد ‏حقوق ‏مدنى ‏مى‌‏دانسته ‏و ‏با ‏آنان ‏مانند ‏ابزار ‏توليد ‏و ‏اموال ‏و ‏اشياء ‏رفتار ‏مى‌‏نمودند. ‏در ‏تمامى ‏ادوار ‏تاريخ ‏کليه ‏افراد ‏بشر ‏داراى ‏اهليت ‏مدنى ‏بوده‌‏اند. ‏حتى ‏صفار ‏و ‏مجانين ‏و ‏افراد ‏غير ‏ر‏شيد ‏که ‏داراى ‏اهليت ‏تمتع ‏هستند ‏ليکن ‏اهليت ‏استيفاء ‏از ‏حقوق ‏را ‏نداشته ‏و ‏ندارند. ‏و ‏لذا ‏اشخاص ‏حقيقى ‏به ‏دليل ‏اينکه ‏حقوق ‏و ‏شخصيت ‏مدنى ‏آنها ‏با ‏وجود ‏و ‏زندگى ‏انسان ‏ملازمه ‏دارد ‏نمى‌‏توانند ‏اهليت ‏مدنى ‏را ‏از ‏خود ‏سلب ‏نمايند ‏همچنان‌‏که ‏ماده ‏۹۵۹ ‏قانون ‏مدنى ‏مى‌‏گويد ‏هيچ‌‏کس ‏نم‏ى‌‏تواند ‏به‌‏طور ‏کلى ‏حق ‏تمتع ‏و ‏يا ‏حق ‏اجراء ‏تمام ‏يا ‏قسمتى ‏از ‏حقوق ‏مدنى ‏را ‏از ‏خود ‏سلب ‏کند.
‏ساير ‏حقوق ‏مربوط ‏به ‏اهليت
‏علاوه ‏بر ‏داشتن ‏اهليت ‏مدنى ‏انسان ‏داراى ‏شخصيت ‏و ‏قدرت ‏دفاع ‏از ‏حقوق ‏فردى ‏و ‏اجتماعى ‏خود ‏مى‌‏باشد. ‏حق ‏فرد ‏در ‏دفاع ‏از ‏شخصيت ‏مدني، ‏از ‏حيثيت ‏مدني، ‏از ‏ضر‏ر ‏و ‏زيان ‏وارده ‏و ‏ناشى ‏از ‏جرم ‏و ‏احوال ‏شخصيه، ‏از ‏حقوق ‏شخصي، ‏مالى ‏و ‏سياسى ‏خود ‏حقى ‏است ‏که ‏قانون ‏به ‏او ‏اعطاء ‏نموده ‏و ‏از ‏آن ‏حمايت ‏مى‌‏نمايد ‏و ‏به ‏اين ‏جهت ‏محترم ‏مى‌‏باشد.
‏از ‏ديگر ‏آثار ‏حيات ‏افراد ‏طبيعى ‏حق ‏داشتن ‏تابعيت ‏مشخص ‏و ‏مسلمى ‏است ‏که ‏تا ‏سلب ‏تابعيت ‏يا ‏ترک ‏تابعيت ‏نشود ‏داراى ‏آثار ‏و ‏احکامى ‏است ‏که ‏برابر ‏قوانين ‏و ‏مقررات ‏مربوط، ‏معين ‏و ‏مشخص ‏و ‏محترم ‏مى‌‏باشد ‏از ‏جمله ‏حقوق ‏شخص ‏حقيقى ‏تحت ‏عنوان ‏مميزات ‏اشخاص ‏يعنى ‏معلوم ‏نمودن ‏مشخصات ‏کامل ‏هر ‏فردى ‏مى‌‏باشد ‏که ‏در ‏سند ‏رسمى ‏يعنى ‏شناسنامه ‏درج ‏مى‌‏گردد ‏و ‏معرف ‏هويت ‏و ‏شناسائى ‏وى ‏بوده ‏و ‏به‌‏وسيله ‏آن ‏مى‌‏تواند ‏حقوق ‏حقه ‏خود ‏را ‏اعمال ‏نمايد ‏و ‏اين ‏مسائل ‏در ‏قانون ‏مدنى ‏و ‏قانون ‏ثبت ‏احوال ‏معين ‏گرديده ‏که ‏از ‏موضوع ‏بحث ‏ما ‏خارج ‏است.
‏ليکن ‏ذکر ‏اين ‏نکته ‏لازم ‏است ‏که ‏اشخاص ‏حقيقى ‏علاوه ‏بر ‏تابعيت ‏داراى ‏اقامتگاهى ‏هستند ‏که ‏مرکز ‏اصلى ‏امور ‏آنان ‏بوده ‏و ‏قانوناً ‏بايد ‏م‏شخص ‏باشد ‏همچنان‌‏که ‏در ‏ماده ‏۱۰۰۲‏قانون ‏مزبور ‏چنين ‏آمده ‏است ‏اقامتگاه ‏هر ‏شخص ‏عبارت ‏است ‏از ‏محلى ‏که