مقاله درمورد بیهوشی و بی حسی در زایمان
مقاله درمورد بیهوشی و بی حسی در زایمان
مقاله درمورد بیهوشی و بی حسی در زایمان
دسته بندی | مامایی |
فرمت فایل | doc |
حجم فایل | 52 کیلو بایت |
تعداد صفحات | 22 |
دریافت فایل
*مقاله درمورد بیهوشی و بی حسی در زایمان*
1- شكل درد زایمانی
در طی فاز مخفی مرحلة اول زایمان درد به شكل درد خفیف یا كرامپ متوسط محدود به درماتومهای 11T و 122T میباشد. با پیشرفت زایمان در فاز فعال مرحلة اول زمانی كه انقباضات رحم شدت مییابد، احساس و درك درد در درماتومهای 11T و 12T شدت یافته به شكل تیزوكرامپی با انتشار به دو درماتوم مجاور یعنی 10T و 1L توصیف میگردد.
در اواخر ملحة اول و در مرحلة دوم زایمان، درد بطور شدیدتری در پرینه، قسمت تحتانی ساكروم، مقعد و غالباً رانها احساس میشود.
2- اثرات درد زایمان در تنفس مادر
درد زایمان محرك قوی تنفسی است، سبب افزایش قابل توجه در حجم جاری و حجم دقیقهای و افزایش بیشتر در ونتیلاسیون آلوئولی میشود. این هیپرونتیلاسیون منجر به كاهش Paco از میزان نرمال حاملگی یعنی از mmHg32 به حدود mmHg30-16 میگردد و حتی گاهی به 15-10 میلیمتر جیوه میرسد.
كاهش 2Paco با افزایش همزمان در PH تا حدود 6/7-55/7 همراه است. با خاتمة هر انقباض و كاهش درد، تنفس دیگر توسط درد تحریك نمیشود و هیپوكاپنی موجود سبب هیپوونتیلاسیون در فاصلة انقباضات میشود كه این هیپوونتیلاسیون باعث 50-10 درصد كاهش در فشار اكسیژن شریانی (با میانگین 30-25 درصد) میشود. دریافت اپیوئید اثرات دپرسانت تنفسی آلكالوز را تشدید میكند. اگر 2Pao مادر به كمتر از 70 میلیمتر جیوه برسد، اثرات زیانباری چون هیپوكسمی و كاهش ریت قلب در جنین مشاهده میشود.
3- اثرات نوروآندوكرین درد زایمان
درد و اضطراب در فاز فعال زایمان سبب افزایش در آزاد شدن اپی نفرین به میزان 600-300 درصد، نوراپی نفرین به میزان 400-200 درصد و افزایش تولید كوروتیزول به میزان 300-200 درصد میشود. میزان ACTH و كورتیكواستروئیدها نیز افزایش مییابد. كاتكولامینها برای تطابق نوزاد با محیط خارج رحمی، از جمله برای تولید و رهایی سورفاكتانت، جذب مایع ریهها، هوموستازگلوكز، تغییرات قلبی - عروقی و متابولیسم آب ضروری هستند. لكن تحریك سمپاتیك ناشی از درد منجر به افزایش فشارخون و تاكیكاردی میشود كه در بیماران هیپرتانسیو و بیماران قلبی میتواند خطرناك باشد.
4- اثرات قلبی عروقی درد زایمان
برون ده قلبی در طی زایمان افزایش مییابد كه قسمتی به عنوان افزایش فعالیت سمپاتیك توأم با درد ناشی از هر انقباض، اضطراب و درك زایمان و فعالیت فیزیكی زایمان بوده و قسمتی (حدود 30-20 درصد) به علت خروج 300-250 میلیلیتر خون از رحم و نیز افزایش بازگشت وریدی از لگن و اندام تحتانی به گردش خون مادری میباشد.
هر انقباض توأم با mmHg30-20 افزایش در فشار خون سیستولیك و دیاستولیك است. تمامی اینها در بیماران هیپرتانسیو و قلبی بالقوه مضر و خطرناك میباشند.
5- اثرات درد زایمان در جنین
در طی فاز زایمانی كاهش متناوب در جریان خون جفتی ناشی از انقباضات شدید، منجر به كاهش موقت در تبادل گازی جفت میشود. این اختلال با هیپرونتلاسیون ناشی از درد تشدید میشود. هیپرونتیلاسیون منجر به آلكالوز تنفسی و عوارض زیر میشود:
1- شیفت منحنی تجزی اكسی هموگلوبین مادر به چپ سبب میل بیشتر اكسیژن برای چسبندگی به هموگلوبین[1] شده و براحتی از آن آزاد نمیگردد بنابراین انتقال اكسیژن از مادر به جنین كاهش مییابد.
2- كاهش جریان خون رحم ناشی از آزاد شدن نور اپی نفرین و كورتیزول كه این نیز سبب میشود اكسیژن كمتری در اختیار جنین قرار گیرد.
3- هیپوكسمی مادر در فواصل انقباضات به علت هیپوونتیلاسیون ناشی از آلكالوز، تغییرات فوق در فازهای هیپرونتیلاسیون و هیپرونتیلاسیون مادر منجر به تغییرات ریت قلبی جنین در این فواصل میشود. مطالعات نشان دادهاند كه در مادرانی كه اضطراب و درد دارند شیوع اشكال غیرطبیعی ریت قلب جنین بالاتر بوده و نوزادان متولد شده، نمرة آپگار دقیقة اول و پنجم كمتری دارند. تحت شرایط نرمال زایمان و در جنینهای نرمال این تغییرات موقت بخوبی تحمل میشود اما در نوزادانی كه در معرض ریسك قرار دارند (مثلاً در پره اكلامپسی، بیماری قلبی یا دیابت) كاهش انتقال اكسیژن و دیاكسید كربن ناشی از درد بسیار مهم بودهو میتواند عوارض پری ناتال ایجاد كرده و حتی منجر به مرگ جنین شود.
با توجه به مسائل فوقالذكر صرفنظر از دلایل انسانی تسكین درد، اثرات زیانبار درد شدید زایمانی بر روی مادر و جنین بویژه در مادران مسئلهدار و جنینهای در معرض خطر، ایجاد بیدردی در زایمان را ایجاب میكند. در واقع در چنین مواردی زایمان بیدرد منافع واضح برای مادر و جنین دارد.
6- هوشبرهای استنشاقی
نیتروس اكساید (O2N)، از جفت به سهولت عبور میكند. دوز مناسب آن در مادر اثر سویی نداردت اما گفته میشود كه هر قدر طول مدت بیهوشی با O2N بیشتر باشد. نوزاد متولد شده بیشتر تحت تأثیر دارو واقع شده، بیهوش خواهد بود. لذا باید مدت بیهوشی تا خروج جنین تا حد امكان كوتاه باشد. به این منظور باید اینداكشن بیهوشی زمانی انجام شود كه بیمار و جراح كاملاً آماده باشند.
هوشبرهای تبخیری كه در عمل جراحی سزارین كاربرد دارند هالوتان، انفلوران و ایزوفلوران میباشند كه با غلظت كم بكار میروند. عبور این هوشبرها از جفت وابسته به دوز و زمان میباشد بنابراین اگر زمان اینداكشن بیهوشی تا تولد بچه طولانی نشود و دوز مناسب تجویز شود، بعید به نظر میرسد كه این داروها اثرات شدید یا طولانی مدت روی جنین داشته باشند. با كاربرد این داروها بیاد آوردن[2] و بیداری[3] مادر در حین عمل كاهش یافته، نیاز به O2N را كاهش داده، لذا غلظت بالاتری از اكسیژن میتوان به مادر داد. عیب این هوشبرها ایجاد شلی وابسته به دوز در تون عضله رحم و امكان خونریزی بعد از عمل در مادر است كه البته در دوزهای پایین یعنی با غلظت هالوتان 5/0 درصد، انفلوران 1-5/0 درصد و ایزوفلوران 75/0 درصد این خونریزی ایجاد نشدهو در این دوزهای كم رحم در دورة بلافاصله بعد از عمل به اثرات تحریكی اكسی توسین حساس بوده و به خوبی پاسخ میدهد.
[1] – affinity
[2] – Recall
[3] – awareness
✔️ بهترین کیفیت 💯 از 💯
✔️ پشتیبانی 24 ساعته
✔️ مناسب ترین قیمت